“Ĉu vi estas Jozefo Lynch?”

“Jes.”

“Mi estas de la Komitato de Ĉielaj Anĝeloj” – li rapide ŝaltas kaj malŝaltas sian aŭreolon kiel pruvo – “kaj mi ĉi-tieas por gratuli vin! Nia informo indikas, ke vi estas la plej pia vivulo nuntempe pro” – li ekrigardas sian iPad-on – “la ofteco de viaj preĝoj.”

Jozefo ridaĉas. “Vi havas la malĝustan ulon, anĝelo.”

“Kontraŭe, la komitato neniam eraras!”

“Dolĉa Jesuo,” Jozefo diras, kaj la iPad-o tintas kiel kaso. “Mi neniam preĝas al via dio” – tinto – “ĉu patro, filo, aŭ io alia!” Tinto.

“Kiel embarase,” la anĝelo diras, rigardante surekrane la kreskantan preĝo-kalkulon. “Ŝajne estas misfunkcio.”