La urbostratoj estis labirinto de bruo, homoj, kaj fortuno.

Meze de homamaso, la mano de ŝtelisto senpene glitis en poŝon de nekonato, kie liaj fingroj renkontis falditan slipon. Scivole, li zorge elprenis la paperfolieton kaj malfaldis ĝin:

“Mi sciis, ke vi provos.”

La ŝtelisto ŝokiĝis. Dum jaroj li perfektigis sian metion por fariĝi unu el la plej lertaj ŝtelistoj en la urbo, kaj jen la unua fojo, ke oni antaŭvidis lin … ne, devas esti trompo!

La poŝoŝtelisto ĉirkaŭrigardis; lia mieno montris ne nur ĉagrenon, sed amuzon. La nekonato prezentis al li defion. Kaj iun tagon, ili denove renkontiĝos por revanĉo.