“Ho, ĉu estas vi”? diris la Redaktisto.

“Ho! Estas vi, ĉu jes?” diris la Redaktoro.

“Ho, estas vi, cŭ ne” diris la redaktanto.

Ho! Ĉu vi? – diris la redaktoro

“Ho, temas pri vi, ĉu?” diris la redaktisto.

“Ho! Ĉu vi?” diris la Redaktoro.

“Ho! Estas vi, ĉu ne?” diris la Redaktoro.

La ĉina knabo al kiu li parolis, respondis laŭ sia kutima maniero:

La ĉina junulo, kiun li familiare alparolis, respondis laŭlitere, per sia kutimo:

La ĉina knabo, al kiu la familiaraĵo estis adresata, respondas laŭvorte laŭ sia kutimo: –

La ĉina knabo al kiu oni demandis ĝin en la konversacia lingvo respondis

La ĉina knabo al kiu la diraĵo estis adresita respondis laŭlitere, kiel li kutimis:

La ĉina knabo, kiun celis la familiaraĵo, respondis lauvorte, kiel kutime: –

La ĉina knabo, al kiu li direktis la figuran esprimon, komprenis laŭvorte, laŭ sia kutimo:

“Ĉiam mi estas Li Ti. Mi ne ŝanĝiĝas. Mi ne estas alia ĉina knabo.”

“Tute same Li Ti; mi ne ŝanĝi. Mi ne alia ĉina knabo.”

“Ĉiam same Li Tee, mi ne ŝanĝass. Mi ĉinknabo”.

Ĉion en ordo, mi estas Li Tee, mi estas tia kia antaŭe. Mi ne nur estas el ĉino

“Mi ĉiam samo Li Ti; mi ne ŝanĝi. Mi ne malsamo Ĉino kunabo”.

“M’esti sama Li Tee; mi ne ŝanĵi. Mi ne aljula ĉin’.”

“Tuta sama Li Ti; mi ne ŝanĝi. Mi ne alia ĉina nabo.”

“Ja”, diris la Redaktisto.

“Prave,” diris la Redaktoro konvinkite.

“Do”, diris la redaktanto, sonante konvinkitan,

Ĉu? diris la redaktoro aperante konvikita.

“Tute prave”, diris la redaktisto kun konvinkita mieno.

“Evidente”, diris la Redaktoro, konvinkmiene.

“Tiel estas”, diris la Redaktoro kun mieno de konvinkiĝo.

“Mi pensas ke en kantono Triunuo estas neniu kiel vi.

“Mi ne supozas, ke estas simila koboldo kiel vi en la tuta kantono Trinidad.

“Mi ne supozas ke estas alia petolemulo kiel vi en tuta Trindad-kantono.

Mi ne konas alian petuleman knabon kiel vi alie en Trindado kaj Tobago

“Mi apenaŭ povas imagi, ke estas alia petolulo kiel vi en la tuta Konteo Trinidado.

“Mi supozas, ke en la tuta gubernio de Trinidad mankas alia kobold’ viaspeca.

“Supozeble ne ekzistas alia koboldo kiel vi en la tuta konteo Trinidad.

Nu, venontfoje ne staru ekstere, gratante kiel terrato. Vi rekte eniru.”

Nu, venonttempe ne gratu ekstre kiel terrato, sed envenu.”

Nu, venontfoje ne gratu ekstere kiel terrato, sed eniru”.

Nu, venontfoje ne ronĝu ekstere kiel talpo, sed eniru”.

Nu, sekvafoje, ne gratu ekstere, terrate; nur eniru.”

Nu, venontfoje ne restu tie ekstere, gratante kiel terrato, sed envenu.”

“Last-foje”, diris Li Ti trankvile, “mi frapis. Vi ne amis frapon.

“Pastempe,” diris Li Ti ebene, “mi frap-frapi. Frap-frapi ne plaĉi al vi.

“Passfojee” sugestis Lin milde “mi bat batiis vi ne ŝatas bat-batie.

Pasinta foje – sugestis Li Tee afable – mi voĉe imitis la frapadon de ligno. Sed vi ŝajne ne ŝatas tiun.

“Lasto fojo”, sugestis Li Ti milde, “mi flap’ flapi. Vi ne ŝati flap’ flapi.

“P’sintan fojon”, sugestis Li Tee banale, “Mi frabfrabi. Ne plaĉi vi frabfrabi.

“Lasa fojo”, diris Li Ti senemocie, “mi flap-flapi. Vi ne ŝati flap-flapi.

Vi diris, ke estis kiel frapado de pego.”

Vi diri, tute same diabla pego.”

Vi diras, damna peĝo”.

Vi ĉiam diras ke tiu venas de pego.

Vi dili, ĉiam samo damno pego”.

Vi diri, mi sami pejka pejgo.”

Vi dili: tuta sama dama pego.”

Estis vere. La sidejo de ĵurnalo “Sentinel” estis ĉirkaŭita de pina arbaro, kie ofte aŭdiĝas frapado de pegoj.

Estas tutvera – la arbplena loko de la oficejo de la Trinidad Sentinel – senarbejeto meze en pinarbaro – kaj sia enhavanta bestaro, kreis konfuzajn sonojn.

Ja esta vere – la arbareca ĉirkaŭaĵo de la Trindada “Sentinelo” oficejo – en malgranda senarbejo en la pinia arbaro – kaj ĝiaj loĝantaj faŭno, konfuzis tiajn signalojn.

Li pravis – en la forsta medio de Trinidad “Sentinelo” oficejo – ene de eta senarbejo – kaj en ties bestaro fari tian imitaĵojn povas konfuzi la gardistojn.

Tio ja estis vera – la tre arbaraj ĉirkaŭaĵoj de la oficejo de la “Sentinelo” de Trinidado – eta senarbejo ene de pinarbaro – kaj ties kuna faŭno, igis tiujn signalojn konfuzaj.

Estas sufiĉe akurate – la aparte arbaraj ĉirkauaĵoj de la oficejo de la Trinidada “Sentinelo” – maldensejo en pinforsto – kaj ĝia akompananta fauno – konfuzis la signalojn.

Estis vere: pro tio, ke la oficejo de “Trinidad Sentinel” situis en tre arbara ĉirkaŭaĵo – eta maldensejo meze de pinejo, kun ties akompana faŭno – tiaj signaloj estis facile konfuzeblaj.

Li Ti povis frapadi imite al pego, do estis konfuze.

Trafa imito de pego estis ankaŭ lertaĵo de Li Ti.

Preciza imito de pego ankaŭ estis unu el la plenumo de Li Teo.

Li Tee bone sukcesis fari tion.

Ekzakta imitado de pego estis ankaŭa lerto de Li Ti.

Krome, akurata peg-imito estis inter la atingoj de Li Tee.

Ankaŭ kapablo fidele imiti pegon estis inter la talentoj de Li Ti.

La Redaktisto senparole finis skribi ian skribaĵon.

La Redaktoro ne respondis, sed finis la noton, kiun li skribis;

La redaktanto, sen respondi, finis la noton, kiun li verkis :

La redaktisto senresponde finis la noton kiun li skribis;

La Redaktoro senresponde finis la noton skribatan;

Senresponde la Redaktoro finis noton, kiun li estis skribanta;

Sekve Li Ti, kvazaŭ li ĵus memoris ion, levis sian longan manikon, kiun li uzas kiel poŝo.

kaj tiam Li Ti, kvazaŭ subite memorante ion, levis sian longan manikon, kiun li uzis kiel poŝo,

je kiu Li Tee, kvazaŭ frapita per ia koincida rememoro, levis sian longmanikon, kiu servis lin kiel poŝo,

ĉe kio Li Ti, kvazaŭ frapite de koincida memoro, levis sian longan manikon, kiu funkciis ankaŭ kiel poŝo,

je kio Li Tee, kvazau frapita de ia koincida ekmemoro, levis sian longan manikon, kiu servis lin poŝe,

je kio Li Ti, kvazaŭ trafita de iu koincida rememoro, levis sian longan manikon, kiu servis lin kiel poŝo,

Tion li skuis por eligi leteron sur la tablon, kvazaŭ magia artifiko.

kaj senzorge elskuis leteron sur la tablon kiel illusiaĵo.

kaj senatente skuis leteron sur la tablon kiel se magia lertaĵo.

kaj senzorge elskuis el ĝi leteron sur la tablon, kvazaŭ magiaĵo.

kaj senzorge elskuigis leteron sur la tablon, prestidigite.

kaj senzorge elskuis leteron sur la tablon kiel prestidigitisto.

La Redaktisto ekrigardis lin riproĉe kaj malfermis la leteron.

La Redaktoro, riproĉe spektante lin, malfermis ĝin.

La redaktanto riproĉe ekrigardis lin kaj malfermis ĝin.

La redaktisto, ĵetante al li riproĉplenan rigardon, malfermis ĝin.

La Redaktoro, kun riproĉa ekrigardo, malfermis ĝin.

La Redaktoro, ĵetante al li riproĉan rigardon, malfermis ĝin.

Ĝi estis nur ordinara peto de terkultivista abonanto (iu kies nomo estas Ĝansan) ke la Redaktisto rimarku grandegan rafanon kreskigitan de li. Li skribis ke li sendas la rafanon kun la letero.

Ĝi nur enhavis ordinaran peton de subtenanta farmisto – nome de Johnson – ke la Redaktoro “notu” grandan rafanon, kiun la farmisto kreskigis kaj sendis pere de la portanto.

Nur la ordinara peto de agrikultura abonanto – unu Johnson – ke la redaktanto “rimarku” gigantan rafanon kreskigitan de abonanto kaj liverintan pere de alportanto.

Ĝi estis nura peto de agrikulturista abonanto – iu Ĵonson – ke la redaktisto “rimarku” grandan ruĝan rafanon kreskigitan de la surskribinto kaj sendita pere de la alportanto.

Estis nur la ordinara peto de agrikultura abonanto – iu Johnson – ke la Redaktoro “rimarku” gigantan rafanon, kreskita de la abonanto kaj liverita de la portanto.

Ĝi estis nur ordinara peto de abonanto – iu terkultivisto – ke la Redaktoro “rimarku” gigantan rafanon kultivitan de la abonanto kaj liveritan de la portanto.

“Kie estas la rafano, Li Ti?” diris la Redaktisto suspekte.

“Kie estas la rafano, Li Ti?” diris la Redaktoro suspekte.

“Kie estas la rafano, Li Tee?” diris la redaktanto suspekte.

“Kie estas la rafano, Li Ti?”, diris la redaktisto suspekteme.

“Kie estas la rafano, Li Tee?” diris la Redaktoro suspekteme.

“Kie estas la rafano, Li Ti?” demandis la Redaktoro suspekteme.

“Mi ne havas. Demandu knabon de Melikan.”

“Mi ne havi. Vi peti Meika knabo.”

“Ne havotaĵo. Petu Melikan knabo”

“Mi ne havi. Demandi Ameliko kunabo”.

“Ne p’sejdas. Pejtu Osononon.”

“Ne hafi. Demandi usona nabo.”

“Kio?”

“Kio?”

“Kio?”

“Kio?”

“Kio?”

“Kio?”

Li Ti sekve klarigis ke kiam li iris preter la lernejo, la tieaj knaboj atakis lin.

Nun Li Ti degne klarigis, ke kiam li preterpasis la lernejon, grupo de studentoj atakis lin,

Nun Li Tee degne klarigis ke preterpasante la lerndomo, lerneja knaboj sturmis lin,

Nun Li Ti pacience klarigis ke, kiam li preterpasis la lernejon, iuj lernejanoj atakis lin,

Ĉe tio, Li Tee degnis klarigi ke, preterpasante la lernejon, embuskis lin la lernejanoj,

Tiam Li Ti degnis klarigi, ke kiam li preterpasis la lernejojn iuj knaboj atakis lin,

Kaj luktante, li per la granda rafano, batis la kapojn de iuj el la atakantoj. Kaj ĉar tiu rafano, kiel plimultaj grandaj legomoj de la rapida Kalifornia grundo, estis akvoplena, ĝi kaĉiĝis.

kaj dum la lukto la granda rafano – kiu, kiel multaj monstraĵoj kreskitaj en la fekunda tero de Kalifornio, estis nur amaso de kunigita akvo – estis “kaĉigita” sur la kapoj de iuj de la atakantoj.

kaj dum la baraktado la granda rafano – estante, kiel plimulto de tiaj monstraĵoj de la rapida Kalfornia grundo, nure amaso de organizita akvo – estis disbatita sur la kapo de kelkaj agresantoj.

kaj en la pelmelo, la granda rafano – estante, kiel multaj el la monstraĵoj de la fekunda kalifornia grundo, nura amaso de organizita akvo – estis “kaĉigita” super la kapon de unu el liaj atakantoj.

kaj ke dumbarakte, la rafanego – estante, kiel plej multaj tiaj monstraĵoj de la graveda grundo Kalifornia, nenio pli ol maso da organizita akvo – estis “pistita” super la kapoj de kelkaj el la atencintoj.

kaj en la luktado la granda rafano – same kiel multaj tiaj monstraĵoj el la fekunda kalifornia humo, nur amaso da organizita akvo – estis “kaĉigita” sur la kapoj de la atakantoj.

La Redaktisto dolore sciis ke ĉi tiu kurknabo ofte atakiĝis ĉi tiel

La Redaktoro, kiu tro bone sciis pri tiaj atakoj kontraŭ sia komisioknabo,

La redaktanto, dolore konscia de ĉi tiuj regulaj persekutoj de sia komisiknabo,

La redaktisto, treege konscia pri ĉi tiaj persekutadoj celantaj lian komisiknabon,

La Redaktoro, dolore konscia pri la regulara persekutado de sia komisioknabo,

La Redaktoro, dolore konscia pri tiuj oftaj persekutoj de sia komisiito,

kaj li eble konsciis ke rafano, kiu ne eltenas uzon kiel klabo, restus mallonge. Do li ne riproĉis la knabon,

kaj kiu eble pensis, ke rafano, kiun oni ne povus uzi kiel frapilo, estus neniel daurigebla, ne admonis lin.

kaj eble realiĝante ke rafano kiu ne estas uzebla kiel klabo, ne estas de eltenabla naturo, ne faris ian ajn riproĉon.

kaj eble ekkonsciiĝante pri tio, ke rafano kiu ne povus utili kiel malakra armilo ne povus esti tiel impona, detenis sin je ajna riproĉo.

kaj eventuale konstatante ke “rafano sen klabo ne utilas dum rabo” rezignis admoni.

kaj eble konstatinte, ke rafano ne taŭga kiel klabo ne havus nutran naturon, detenis sin de ajna riproĉo.

sed bonhumore li diris, “Sed, Li Ti, mi ne povas rimarki ion, kion mi ne vidas.”

“Sed mi ne povas noti tion, kion mi ne vidis, Li Ti,” li diris ridetante.

“Sed mi ne povas rimarki tion, kion mi ne vidis Li Tee” li diris bonhumore.

-

“Sed mi ne povas rimarki tion, kion mi ne vidis, Li Ti”, li diris bonhumore.

“Sed mi ne povas rimarki kion mi ne vidis, Li Tee,” li diris bonhumore.

“Sed Li Ti, mi ne povas rimarki tion, kion mi ne vidis”, li diris bonhumore.