/ esneranto The ELNA| | Newsletter: News of the Language Problem and Esperanto as the solution 1991(1) I Making News This Issue Cuba A Canadian Esperantist takes a look at last year's World Esperanto Congress in Havana and praises it... but not without a few criticisms of the government of Cuba. See Page 5 Technical Terms After a year's absence, Doug Portmann returns with more words of advice on how to select technical terms in Espe- ranto. See Page 7 Meltdown in the Melting Pot Hungarian author, translator and editor Istvan Ertl presents us with his thoughts about America and the U.S. Esperanto movement after his month and a half trip that took him from New York to Michi- gan to California to Arizona. See Page 8 In This Issue: Trickle-down vs. Grass-roots 2 Greetings from the new CO. Director 5 A Calendar of Esperanto Events for a New Year 9 And Much, Much More to Delight and Inform You! Esperanto en la Universitato Internaciaj Universitataj Studoj pri Interlingvistiko Komencigis... ... ĉe la ECtvŭs Universitato en Budapeŝto, kies Esperanto-fako daŭre jam ekde 25 jaroj instruas esperantologion al tagaj kaj enlandaj korespondaj gestudentoj. Por la antaŭe anoncita 3-jara intemacia koresponda kurso estis granda interesiĝo el la tuta mondo. Fine kun 14 aliĝantoj startis la unua sesio en septembro. Partoprenantoj venis unuavice el la proksimaj landoj kiel Aŭstrio, Svisio, Germanio, Nederlando, Francio, Hispanio kaj Bulgario. Sed aliĝis du kuraĝuloj el Usono (Karlo kaj Betti Donoghue de ETNA) kaj unu el Japanio. Dum 5 tagoj ili partoprenis koncizajn prelegojn pri esperantologio, esperanta literaturo, esperanta kulturo, fonetiko, kaj lingvoperfektigajn okupojn. Instruis d-ro Blazio Wacha, Imre Szab6, Istvan Ertl, Stefan MacGill, d-ro Gdbor Olaszy kaj d-ino Bona Koutny. Poste ili hejme laboros laŭ la disdonita materialo, bibliografio kaj pretigos siajn eseojn. Dum la sekva sesio en februaro la prelegojn antaŭos konsultoj kaj ekzamenoj pri la studobjektoj de la unua semestro. En la tria studjaro ili specialiĝos kaj fine post ekzamenoj kaj verkado de diplomlaboraĵo ricevos magistran diplomon de la Universitato. La kurso estis eksterordinara ankafi en tiu senco, ke pluraj el la partoprenantoj (H. Mayer, F. Simonnet, D. Weidmann) prave povus aperi inter la instruistoj. Tio certigas la altan nivelon de la kursoj kaj la sciencan esploron de Esperanto. Ekz. vidiĝis la manko de lingvistika terminaro en Esperanto kaj la partoprenantoj decidis konscie labori pri ĝi. Vi certe renkontiĝos kun la verkotaj eseoj sur paĝoj de Esperantaj revuoj. Our goal for 1991 1150 - f\ ELNA membership 1990 1031 - — 1000 ELNA membership 1989 931 - •■■•■ ELNA membership 1988 778 " ijij: - ELNA membership 1987 572 - !|i| — 500 Membership 890 on • :•• February 9! jjiji d j'.'i. - 0 EDITORIAL DE LA SUPRO ... DE LA SUBO Kelkaj lastatempaj aferoj konjunkturis en mia menso por konduki min al la dialektika lukto en la Esperanto-movado inter la desupristoj kaj la desubistoj: letero tiutema de Roland Schnell en Monato ... la devo priparoli la historion de Esperanto antaŭ kelkaj novaj studentoj ĉe laUniversitato de Kalifornio (Berklio) ... mia lastnumera recenzo de kvin teknikaj terminaroj ... komento de Graver Allred pri la mito de la dia deveno de Esperanto en la sama numero ... kaj komento de Richard Earnhart, en la sama numero, pri la bezono de studentoj lemi multajn novajn kemiajn terminojn. Por tiuj, kiuj ne scias, kio estas "desupristoj" kaj kio—"desubistoj", mi klarigu la diferencon. La "desupristoj" turnas sian konfidon al la homoj ĉe la supro—la ŝtatestroj, la internaciaj organizoj, ktp. Oni supozas, kaj eble ne senMale, ke se oni povos konvinki tiajn personojn subteni Esperanton, la lingvo sufiĉe baldaŭ enradikiĝos kiel la oficiala tutmonda internacia lingvo. Tio verŝajne rilatas kun la t.n. "tragutada" (angle "trickle-down") teorio de ekonomiko, laŭ kiu, kiel ĝin formuligis J. K. Galbraith, "se oni sufiĉe bone nutras la ĉevalojn, ĉiam la paseroj trovos ion por manĝi sur la vojo". "Desubistoj", aliflanke, opinias, ke pli firman fundamenton oni konstruas rekte celante la paserojn; ill preferas dediĉi siajn rimedojn al ordinaraj homoj. La sinteno de la desupristoj estas simpatia. Logike, oni povas supozi, ke estus multe pli facile konvinki unusolan George Bush subteni Esperanton, ol instrui la lingvon al 250 (XX) 000 el liaj samlandanoj. Simile, se UNO akceptus Esperanton kiel oficialan, tio estus grandega antaŭenpaŝo por la lingvo. Aliflanke, oni devas levi du gravajn demandojn rilate tiun sintenon. Ili estas: (1) ĉu oni realece povas atendi, ke tiuj ŝlosilaj personoj aŭ organizoj fakte akceptos Esperanton? kaj (2) Kiuj, fakte, estas la klientaro, al kiu Zamenhof destinis la lingvon—la supruloj celataj de la desupristoj, aŭ la ordinaruloj kiel vi kaj mi? (1) Historic malmultaj "gravuloj" kaj internaciaj organizoj, en la pasinta jarcento, estas pretaj akcepti Esperanton kiel solvon de la mondlingva problemo—eble car ĝuste tiaj gravuloj kaj organizoj ne tiel forte sentas la problemon. Instruaj estas la spertoj de Esperanto rilate la konatan rezolucion pri la instruado de Esperanto ĉe la Ligo de Nacioj antafi preskaŭ 70 jaroj, ĉe la Generate Konferenco de UNESCO en Montevideo en 1954, kaj rilate la duan amasan petskribon al UNO antaŭ 20 jaroj. En ĉiu kazo la koncerna organizo, ofte pro premo fare de kelkaj influhavaj registaroj, rifuzis, repuŝis kaj rebatis Esperanton; sole ĉe Montevideo oni finfine akceptis favoran (sed ne tre entuziasme tian) rezolucion, kaj nur post amasa interveno fare de la urugvaja gazetaro rilate la tute nekutiman mistraktadon de la rezolucio fare de la regantoj de UNESCO. Tiurilate, oni devas memori, ke tiuj internaciaj organizoj ne estas demokrate elektitaj institucioj, sed forumoj por registaroj. Kaj tiuj registaroj—ne unuopaj homoj—regas ilian konduton. Tiel,enUNO,elproks. 160ŝtatmembroj, kelkaj kvin posedas la efektivan decidkapablon (la kvin konstantaj anoj de la Sekureca Konsilio). Kaj la instrukcioj por la reprezentantoj de ĉiuj nacioj venas de la koncernaj registaroj, ne de la homoj, kiujn ili pretendas reprezenti. (Mi bone memoras belan karikaturaĵon postmilitan de Bill Mauldin. Du oficialuloj, deirante de iu grekforma landodomo, diskutas ion pri la internacia organizo. "Telegramu al tiu idioto ĉe UNO," unu diras al la alia, "kaj demandu, ĉu li laboras por ni, ĉu por la tuta damninda mondo!") Subteno de Esperanto verŝajne ne estas la celo de almenaŭ du el la kvin konstantaj anoj de la Sekureca Konsilio; kaj tiuj eerie havas amasan influon ĉe la aliaj ŝtatmembroj de UNO, kion pruvas la nuna "Dezerta Sturmo". En la lasta jardeko UEA entfeprenis plurajn novaĵojn, inter kiuj estis la UEA novjorka oficejo por pli bone rilati kun UNO kaj la kampanjo finfine penetri en Afrikon. La unua estis desuprisma, la dua—desubisma. Kiu, laŭ vi, ĝis nun spertis la plej grandan sukceson? (2) Ŝtatestroj kaj internaciaj gravuloj, post jaroj da universitata kleriĝo, ofte scipovas kelkajn lingvojn, aŭ ili povas (per imposte kolektita mono) dungi interpretistojn, kaj ili generate ne havas problemojn pri komunikado internacia. Jam en la tempo de Zamenhof ekzistis tiaj homoj; sed oni ĝenerale ne renkontis ilin sur la stratoj kaj en la bazaroj de Bialistoko kaj Varsovio, kie Zamenhof sorbis la inspiriĝon pri la bezono por internacia lingvo. Oni povas supozi, ke kiam Zamenhof skizis por si Esperanton, li ne pripensis problemon de komunikado inter la Imperiestroj de Germanio kaj Rusio (kiuj cetere ambaŭ povis paroli france), sed tiun de judaj urbanoj kaj polaj kamparanoj, ekzemple. Nome: Esperanto celis ne la malgrandan kaj nebezonantan supron sed la grandegan kaj bezonantan subon. Tiu celado al ordinaraj homoj povas havi grandajn kaj neatenditajn rezultojn. Mi memoras, ke en 1970 mi aŭskultis paroladon, en flua Esperanto, fare de la tiama Prezidanto de Aŭstrio Franz Jonas ĉe la tiujara Universala Kongreso. La Prezidanto de Aŭstrio? ĉu do oni sukcesis konvinki gravan ŝtatestron en 1970 pri la utileco de Esperanto? Tute ne. Oni sukcesis, kvardek jarojn pli frue, konvinki malgravan junan aŭstrian laboriston pri tio. Ke tiu malgrava laboristo poste fariĝis landestro, tio iusence pruvis la trafecon ne de la desuprismo en 1970 sed de la desubismo en 1930. Similajn fenomenojn oni povas trovi ĝuste en tiuj regionoj, kie Esperanto en lastaj jardekoj havas la plej grandan sukceson: en Orienta Eŭropo kaj en ĉinio. Similajn fenomenojn oni povas atendi en la 21a jarcento ĝuste en tiuj landoj, kie Esperanto nun sukcesas en studentaj medioj—en Koreio, Irano, ĉinio, (esper)eble aliloke. Kaj tiu konstato kondukas min al alia demando—tiu pri neologismoj, literatura lingvaĵo, teknika terminologio, kaj kiel la neologisma dialektiko rilatas kun tiu de la desuprismo kaj la desubismo. Sed, ho ve! mi jam plenigis mian paĝon. Eble en posta numero... Don Harlow 2 esperanto/usa Sometime in November, on the Nick- elodeon network, a satire on "Sneak Previews" called "On the Television" was presented. One movie that was "re- viewed" was one in which two buxom blondes were fighting Rambo-style somewhere in the Orient. Unable to speak English with two Korean soldiers, they decided to try communicating with the soldiers by using a big piece of paper and markers, a la "Win, Lose, or Draw." Upon making friends with the soldiers, one of the ladies stated: '"Win, Lose, or Draw' is an international language, like Esperanto." The "reviewers" thought this line so important that they mentioned it again, (noted by Mark Armantrout) Mary Meehan, staff writer for the Or- lando, FL, Sentinel (Dec. 27,1990), in an article titled "Language advocate urges kids to go global," describes ELNA member Hy Meltz's instruction of Espe- ranto to gifted fifth-graders at Bear Lake Elementary School in Forest City. The article describes Esperanto and quotes positive statements by several of the students. The article was published for a second time on New Year's Day. (sent by Cathy Schulze and Elaine Rankin) Esperanto's usefulness as a means of reaching out and learning direcdy about life in other countries is the subject of a long article "Esperantists correspond with foreign pen pals," in the Harlingen, TX, Valley Morning Star (Dec. 30, 1990). The article details the experiences of Esperantists Bill Clay, Evaristo Garcia, Prenda Cook, Bill Goldsmith, June Allen, Faye Hoelker, Louis Tutt and Armin Doneis. (from Prenda Cook) Bad news! "Few people are listening to language of peace, harmony," the Co- lumbus, OH, Dispatch (Jan. 2,1991) re- ports from the 1990 annual Modem Lan- guages Association conclave in Chicago. For more about this accurate, objective, hard-hitting and absolutely unbiased ar- ticle, which appeared in many U.S. news- papers, see last issue's editorial, (sent by John Massey, Elaine Rankin (USA To- day), and many others) Inspired by the above-mentioned ar- ticle, the Chicago, IL, Tribune (Jan. 7, 1991) published an editorial "Dangerous mischief in academe" in which it exco- riated the Modern Languages Associa- tion for its members' "narrowly focused, ideologically determined faddism." The editorial devotes some special emphasis to Esperanto, described as a "putative international language," four of whose devotees "delivered papers to one another.. .in a lamentably apt display of overweening self-involvement" (sentby R. Kent Jones) A reply to the above-mentioned MLA article and Chicago Tribune editorial by ELNA member R. Kent Jones appeared in the Chicago, EL, Tribune (Jan. 15, 1991). The author mentioned several Chicago-area public figures who have supported Esperanto in recent years and invited the paper to send a reporter to the UK in Bergen to see how Esperanto re- ally works, (sent by R. Kent Jones) Pamela Frucci of Grosse lie, MI, in a letter to The Detroit, MI, News (Jan. 18, 1991), supports Esperanto. She says: "I've given my French and English classes at Allen Park High School a taste of Esperanto. Maybe some day without articles like the one in the Detroit News, which made Esperanto sound like a lost cause (see item above), this dream of a universal language will no longer fall on deaf ears." (sent by Robert Rochte) '"Universal language' is designed to bridge communication gap" by Laurie Marra, in the Heritage, MI, News-Herald (Jan. 20, 1991) is based on a visit by ELNA Board Member Sherry Wells to Pamela Frucci's English classes at Allen Park, MI, High School. The article dis- cusses Esperanto's history, grammar, and current activities associated with the language, (sent by Sherry Wells) Esperanto in Troy, MI is the topic of an interview by Rebecca Powers with Sherry Wells in "Esperanto is spoken here" in the Detroit, MI, News (Jan. 24, 1991). In the wide-ranging article Wells discusses the current status of both Es- peranto andEnglish, the Esperanto group in Troy, Pasporta Servo and Esperanto pen-pals, (sent by Sherry Wells) "One language that says it all*' by Bill Driskell in the Macomb, MI, Daily (Jan. 26,1991) talks about Wesley Arnoldand why he is teaching Esperanto as part of the weekly Adult Enrichment series at the Butcher Community Education Center, (sentby Sherry Wells) Benteler Exchange, the house paper of Benteler Industries of Grand Rapids, MI (Jan. 1991), devotes most of a page to the Esperanto activities of John Starling, Engineering Development Senior Tech- nician at Benteler's Kalamazoo plant The article quotes Starling's description of the development of Esperanto and mentions some of his activities, such as presiding over an Esperanto-language wedding and obtaining a contract to translate two of Walter Jon Williams' science-fiction novels into Esperanto, (sent by John Starling) An article "Altar Esperanto" in 30. Days (Jan. 1991) discusses the long-term attempts by Catholic Esperantists to ob- tain permission for Esperanto to be used for Masses and Sacraments. The article lists several important Catholic support- ers of Esperanto, and also discusses some Italian politicians who favor the use of Esperanto, (sent by James G. Davis, Ri- chard Mullins, and Mubarak Anwar Amar) esperanto/usa 3