iry Supplement to ELNA NEWSLET Bum sufiĉe longa tempo, la Redaktoro de ELNA Newsletter, la Di'rektoro de la ELNA Centra Oficejo, kaj ia Prezidanto de ELNA (kaj aliaj) pensis pri la aperigo de speciala suplemento al la ELNA Newsletter por ebligi la aperigon de diversaj tradukaĵoj kaj originalaj verkoj ricevitaj de ELNA-anoj. Ankaŭ estas dolorige evidente,-ke mankas lastatempe la publika apero de laboro de Usonaj Esperantistoj en la literatura fako - tio estas, krotri sciencaj kaj teknikaj verkoj. Vi havas en via mano nun tre modestan proven plibonigi tiun situacion. Mi tre esperas, ke la eldono de ĉi tiu "literatura suplemento" instigos al tiuj Usonaj Esperantistoj kiuj aŭ jam tradukis aŭ verkis en Esperanto, aŭ sopirus tion fari se ekzistus rirrsedo por publikigi la rezultaĵojn, en- trepreni almeti al la ĝis nun tro malgranda kontribuo de Usono al la literatura provizo de Esperantujo. stokon, Restas ankoraŭ keikaj manuskriptoj kiel semoj por posta simila suplemento; Se iu leganto havas manuskripton de jam preta, t.e,, fiilita, poiurita, lingve kontrolita, kaj nete maŝinskribita verko, ĉu originala ĉu tradukita el la angla lingvo; tiu sendu kopion al la ELNA Centra Oficejo, PO Box 1129, Ei Cerrito, CA 94530. La sendo de manuskripto automate transdonas al ELNA permeson represi ĝin. ELNA rezervas la rajton rifuzi iun manuskripton, kaj ankaŭ la rajton redakti iun verkon por forigi malĝustaĵojn pri gramatiko -aŭ literumado. Se iu proponanto de manuskripto insistas, ke ĝi estu presita telkele spite de eraroj ktp, tiu ne antaŭvidu, ke ĝi aperos en la suplemento. Ne sendu originalajn manuskriptojn. La decide de la redakcio estos fina kaj neapelaciebla. Originala D.K. Zamenhom' (Pseud.) LA VERDA KOMETO (Epopeo pri la Superhero© Zamenhom') Zamenhom' kiel Verda Kometo (kaj lia helpanto Kabeto) krokodilojn superos ĝis fine aperos steloj verdaj sen iu diskreto. Per Zamenkopter' veturante, per Zamenŝnurego snurante, per Zamenpafil', kaj en Zamenmobil' ili ĉasas la bestojn spurante. Ignorante eksterajn konsilojn, uzante ia fortajn pupilojn de Zamenokuloj, en ĉiuj anguloj ili serĉas la fikrokodilojn. Sed kontrau la homo el fero (kaj lia elkupra partnero) kontraŭstaras ia fortoj de miloj da vortoj kaj la sanfranciska vetero. Tra I'nokta nebul' ili strebas, dum stel' en ĉiel' verde ŝvebas, dum keikaj studentoj per fortaj akcentoj * amebas, kaj plebas, kaj bebas. Per Zamenkopter' veturante, per Zamenŝnurego snurante, per Zamenpafil' kaj en Zamenmobil' ili ĉasas la bestojn spurante. Kaj kiom obstinas la baroj, kiom havas varbit' da centjaroj, tiom Verda Kometo (kaj Fida Kabeto) batalos ce ĉiaj eraroj! "Ni spite de ĉiu doloro, de pedagogia esploro, de manka rigor', de ĉia ignor', ja atingos la finon en gloro!" Tion ĉi fide, verde, dirante strebadas, dum sin martirante, Zamenhom' (kaj Kabeto) je ĉiu ripeto krokodilojn el akvo tirante. Per Zamenkopter' veturante, per Zamenŝnurego snurante, per Zamenpafil' kaj en Zamenmobil' ili ĉasas la bestojn spurante. Kiormmultaj verŝajne la bestoj! Kiom nesupereblaj la nestoj! (Laŭ ĉies atesto krokodila molesto pli similas al pestoj ol festoj.) Ili el Zamenŝipoj glitantaj kaj de Zamenflugiloj glisantaj I'homaron verdigos kaj ĉiun restigos sub brustaj verdsteloj glimantaj. Zamenhom' kiel Verda Kometo (kaj lia helpanto Kabeto). krokodilojn superos ĝis fine aperos steloj verdaj sen iu diskreto. * - En la netaĵo troviĝas la verso "sen iaj talentoj", sed mi ŝanĝis ĝin por ne esti malica. Mi estas_ neniam malica. [Autora nolo] ENHAVO. Amindulino (originala poezio) - Colwell.................5 Babeĉado ["jabberwocky"] (trad.) -Cool.................7 Ekzisto (originala poezio) - DeSousa....................5 ĵargonbesto, la ["Jabberwocky"] (trad.) - Boulton.........6 Membriĝilo por ELNA...............................12 Origino de la Maro (originala prozo) - Jaderstrom.........5 Preĝo de St. Francisko de Assisio'(trad.) - Ricker..........5 Pri du ■ _ de "J abberwocky" (orig. eseo) - Cool.......6 Sorĉisto de Oz, Cap. IV (trad.) - Dreyer..................2 Sorĉisto de Oz, Cap. XI (trad.) - Dreyer..................8 SorcistodeOz, Cap. XVI (trad.)-Dreyer................10 Smfeto.eldonaĵoj haveblaj de ELNA Libroservo....... . .11 Terkultivistino, la (originala poezio) - Mann..............4 Terura Maljunulo, la (trad.) - Burleson..................3 Verda Kometo (originala /o) -Jordan....................1 Vivo de Porko, la (originala prozo) - Ĉiannini.............5 El la Angla: H. R. Dreyer, Tradukinto irinda Sorĉisto de Oz de nk Baum ĈAPITRO IV - LA VOJC iRBARO Post kelkaj horoj la vojo malglatiĝis, kaj la marŝado tiel malfaciliĝis ke la Pajlulo ofte stumblis pro ia flavaj brikoj, kiuj ĉi tie estis tre malebenaj. luloke, ja, ili frakasiĝis aŭ tute mankis, lasante truojn, kiujn Toto transsaltis'kaj Dorotea ĉirkaŭpaŝis. Koncerne la Pajlulon, ne havante cerbon li marŝis rekte antaŭen kaj tiel paŝis en la truoin kaj talis laŭlonge sur ia malmolajn brikojn. Li neniam cloloriĝis, tamen, kaj Dorotea relevis lin, dum ili kune riclis je lia akcidento. La farmoj ĉi tie ne estis tiel bone prizorgataj, kiel tiuj malan- taue. Estis malpli da domoj kaj malpli da fruktarboj, kaj ju pli antaŭen ili iris, des pli malgaja kaj soleca iĝis la kamparo. je tagmezo ili sidiĝis ĉe la vojoflanko, proksirne al malgranda riveretp, kaj Dorotea malfermis sian korbon kaj elprenis iom da pano. Ŝi proponis pecon al la Pajlulo, sed li rifuzis ĝin. "Mi neniam malsatiĝas," li diris, "kaj estas bonŝance ke estas tiel. Car mia buŝo estas nur farbita, kaj se mi tranĉus trueton tra ĝi por manĝi, la pajlo per kiu mi estas remburita eliĝus, kaj la formo de mia kapo difektiĝus." Dorotea tuj komprenis, ke tio estas vera, do ŝi nur kapjesis kaj daŭre manĝis sian panon. "Rakontu al mi ion pri vi mem kaj la lando de kiu vi venis," diris la Pajlulo post kiam ŝi finis la manĝadon. Do ŝi rakontis-al li pri Kansaso kaj kiel ĉio tie estas griza kaj kiel la ciklono portis ŝin al ĉi tiu stranga lando de Oz. La Pajlulo aŭskultis atente^ kaj diris, "Mi ne povas kompreni kial vi deziras forlasi ĉi tiun belan iandon kaj reiri al tiu seka loko kiun vi nomas Kansaso." "Tio estas car vi ne havas cerbon," respondis la knabino. "Ne gravas, kiel tedaj kaj grizaj estas niaj hejmoj, ni homoj el karno preferas loĝi tie, ol en iu ajn alia lando, malgraŭ ties beleco, Ai ĉiu besto plaĉas sia nesto." La Pajlulo- suspiris. "Kompreneble mi ne povas ĝin kompreni," ii diris. "Se viaj kapoj estus remburitaj per pajlo, kiel la mia, vi ĉiuj probable loĝus en la belaj lokoj, kaj tial Kansaso havus neniujn homojn, Estas bonŝance por Kansaso, ke vi havas cerbojn." "Ĉu vi povas rakonti al mi historion, dum ni ripozas?" deman- dis la infanino. La Pajlulo rigardis ŝin riproĉe, kaj respondis, "Mia vivo estas tiel mallonga, ke fakte mi scias nenion. Mi estis farita nur am taŭhieraŭ. Tio, kio okazis en la mondo antaŭ tiu tempo estas tute nekonata al mi. Bonsance, kiam la farmisto faris mian kapon, unu el liaj unuaj agoj estis farbi miajn orelojn tiel ke mi aŭdis, kio okazas. Estis alia Munĉkeno kun li, kaj la unua sono, kiun mi aŭdis, estis la farmisto, dirante, "'Kiel plaĉas al vi tiuj oreloj?' "'Hi ne estas rektaj/ respondis la alia, "'Ne gravas/ diris la farmisto, 'ili tamen estas oreloj/'kio estis sufiĉe vera. "'Nun mi faros la okulojn/ diris la farmisto. Tiam ii farbis mian dekstran okulon, kaj tuj kiam ĝi estis finita, mi ekrigardis lin kaj la ĉirkaŭafojn kun multe da scivolemo, car tiam estis mia unua ekvido ai la mondo, "'Tiu estas iom beleta okulo/ diris la Munĉkeno kiu rigardis ia farmiston; 'blua farbo estas ĝuste la koloro por okuloj/ "'Mi faros la alian iomete pli granda/ diris la farmisto, kaj kiam la dua okulo estis finita, mi povis vidi multe pli bone ol an- taŭe. Post tio Ii faris miajn nazon kaj buŝon; sed mi ne pare»!is car tiutempe mi ne sciis por kio ekzistas buŝo. Mi amuziĝis tiam rigardante ilin fari mian korpon kaj miajn brakojn kaj krurojn; kaj kiam ili fine ligis mian kapon al mia korpo, mi tre fieriĝis, car mi qpiniis ke mi estas ĝuste tiel bona homo, kiel iu ajn. "'Ci tiu ulo timigos la korvojn sufiĉe rapide/ diris la farmisto. 'Li aspektas ĝuste kiel viro/ "'Nu, Ii estas viro/ diris la alia, kaj mi ja samopiniis kun Ii, La farmisto portis min sub la brako al la maizkampo, kaj metis ruin sur altan stangon, kie vi trovis min. Li kaj lia amiko foaldaŭ for- marŝis kaj lasis min sola. "Ne plaĉis al mi esti forlasita tiamaniere, kaj mi provis rnarŝi post ili, sed. miaj piedoj ne tusis la grundon, kaj mi devis resti sur tiu stango. Estis solece, car mi havis nenion por pripensi, farite antaŭ tiel mallonga tempo, Multaj korvoj kaj aliaj birdoj flugis en la maizkampon, sed tuj kiam ili vidis min, ili forflugis, pern sante ke mi estas Munĉkeno; kaj tio plaĉis al mi kaj kaŭzis min senti ke mi estas tre grava persono. Post nelonge maijuna korvo flugis apud mi, kaj rigardinte min atente, Ii sidis sur mian ŝultron kaj diris, "'Mi scivoias, ĉu tiu farmisto opiniis, ke li trompos min tiel stultmaniere. Ciu inteligenta korvo povas scii, ke vi estas nur remburita per pajlo/ Tiam li saltetis ĉe miaj piedoj kaj man ĝis ĝis satiĝo. Ankaŭ la aliaj birdoj, vidante ke li ne estis difektata per mi, venis por nrtanĝi la maizon, tiel ke post mallonga tempo estis granda aro da ili ĉirkaŭ mi. "Mi malĝojiĝis pro tio, car montriĝis, ke mi fakte ne estas bona birdotimigilo; sed la maijuna korvo konsolis min, dirante, 'Se vi nur havus cerbon en via kapo, vi estus tiel bona viro kiel iu ajn el ili, kaj pli bona viro ol iuj el ili. Cerbo estas la sola havin- daĵo en ĉi tiu mondo,- ne gravas ĉu oni estas korvo aŭ homo, "Post kiam la korvoj forflugis, mi pripensis tion, kaj decidis ke mi forte penos havigi al mi cerbon, Bonŝance, vi laŭiris kaj malsuprentiris min de sur la stango, kaj pro viaj diraĵoj mi estas certa ke la granda Oz donos al mi cerbon tuj kiam ni atingos la Smeraldan Urbon." "Tion mi esperas," diris Dorotea, serioze, "car ŝajnas ke vi tre deziras gin." "Ho, jes; mi tre deziras," respondis la Pajlulo. "Estas tiel malagrabla sento scii, ke oni estas stultulo," "Nu," diris Ja knabino, "ni iru" Kaj si transdonis ia korbon al la Pajlulo,, Estis nun neniaj bariloj ĉe la vojflankoj, kaj la terenb estis malgiata kaj nekultivita. Je vespero ili alvenis al granda ar- baro, kie la arboj kreskis tiel grandaj kaj densaj; ke iliaj branĉoj renkontiĝis super la vojo de flavaj brikoj. Estis preskaŭ mallume sub la arboj, car la branĉoj fortenis la taglumon; sed la vojaĝantoj ne haltis, kaj plueniris en/a ar- baron, "Se ĉi tiu vojo eniras, ĝi devas eliri," diris la Pajlulo, "kaj car la Smeralda Urbo estas ĉe la alia fino de la vojo, ni devas iri kien ajn ĝi kondukas nin." "Iu ajn scius tion," diris Dorotea. "Certe, tio estas kial mi scias ĝin," respondis la Pajlulo, "Se por solvi tion postulus cerbon, mi ne estus dirinta gin." Post ĉirkaŭ horo la lumo malaperis, kaj ili ekstumblis an- tauen en la mallumo. Dorotea tute ne povis vidi, sed Toto povis, car iuj hundoj kapablas tre bone vidi en la mallumo; kaj la Pajlulo sciigis, ke li povas vidi tiel bone, kiel en taglumo. Do ŝi ektenis lian brakon, kaj sukcesis paŝadi suf iĉe bone. "Se vi vidos iun domon, afi iun lokon, kie ni povos tranokti," ŝi diris, "vi sciigu min, car estas tre malagrable marŝadi en la mallumo." Baldaŭ la Pajlulo haltis. "Mi vidas dometpn dekstre de mi," li diris, "konstruitan e! stipoj kaj branĉoj, ĉu ni iru tien?" "jes, ja!" respondis la infanino, "Mi plene laciĝas," Do la Pajlulo kondukis ŝin inter la arboj ĝis ili atingis la dometon, kaj Dorotea^eniris kaj .trovis liton el sekiĝintaj folioj-en unu angulo. Ŝi tuj kuŝiĝis, kaj kun Toto apud si, baldau ekdormis. La Pajlulo, kiu neniam laciĝis, staris en alia angulo kaj pacience atendis la rnatenon. [Piednoto: Aperas en ĉi tiu suplemento tri ĉapitroj el la. verko tradukita entute^de S-ro Dreyer. La tuta verko, espereble, iam estos eldonita. Ĉiuj rajtoj pri la tradukaĵoj estas rezervitaj de S-ro' Dreyer.] Donald R. Burleson, Tradnkinto LA TERURA MA1JUNULO de ?ecraft Estis la intenco-de Angeio Ricci kaj joe Czanek kaj Manuel Silva viz.iti la Teruran Maljunulon. Ĉi tiu maljunulo loĝas tute sole en tre antikva domo en Water Street apud la maro, kaj laŭdire estas kaj treege rie-a kaj treege malforta; ĉi tio formas situacion tre ailogan por homoj de la prpfesio de Sinjoroj Ricci, ■Czanek, kaj Silva, pro tio, ke tiu profesio estis nenio malpii digna ol ŝtelo. La enloĝantoj de Ki.ngsport diras kaj pensas multajn aferojn pri la Terura Maljunulo, kiuj konservus lin preter la danĝero de la komplezoj de ĝentilhomoj s.imifaj. al S-ro Ricci kaj liaj kolegoj, malgrau'la'preskaŭ certa fakto, ke li kaŝas riĉaĵon de nedefinita grandeco ie ĉe sia mucida kaj grandaĝa loĝejo. Li estas, vere, tre stranga persono, laŭdire estinte ŝipestro de Orient-Hindujaj velŝipoj en sia plejeco; tiel maljuna, ke neniu povas rememori kiam li estis juna; kaj tiel silentema, ke malmultaj scias lian veran nomon. inter la torditaj arboj en la antaŭa korto de sia antikva kaj neglektita ioĝejo li konservas strangan kolekton'de'grandaj ŝtonoj, strange grupigitaj kaj pen- tritaj, tiel ke'i'Iksirnilas alia icioloj en iu obskura orienta templo. Ĉi tiu kolekto fortim'igas la plejmulton de la" etaj knaboj kiuj amas mokriproci- la Teruran Maljunulon pri lia longa, blanka hararo kaj barbo, aŭ rompi la malgrandpanelaj'n fenestrojn de lia loĝejo per malicaj ĵetaĵoj; sed estas aliaj aferoj, kiuj timigas la pli maljunajn kaj pli scivolemajn homojn, kiuj ŝtelvenas al la domo por enrigardi tra la polvaj vitraĵoj. Ĉi tiuj homoj diras ke sur tablo en malplena ĉambro estas multaj strangaj boteloj, en ĉiu el ili eta peco da plumbo pendigita simile al pendolo per ŝnureto. Kaj ili diras ke la Terura Maljunulo parolas al ĉi tiuj boteloj, alparolante ilin per tiaj nomoj kiel Jack, Scar-Face, Long Tom, Spanish joe, Peters, kaj Maato Ellis, kaj ke kiam ajn li parolas al botelo la eta plumba pendolo interna faras iajn definitajn vibradojn-kvazaŭ responde. Tiuj,. kiuj estas obs'ery- intaj- la altan, malgrasarif Teruran Maljunulon en ĉi tiuj inter- paroladoj-ne'dehove'observas lin. Sed" Angeio Ricci kaj joe Czanek'kaj-Manuel Silva' ne havis Kingsportanan sangon; ili estis de tiu nova kaj heterogena fremda raso kiu kuŝas. ekster la carmitatondo.de Novangla vivo kaj Novanglaj tradicioj, kaj ili perception ledTerura1 Maljunulo'nur ŝanceliĝan, preskaŭ sen- povan'grizbarbulon,'kiu ne povis piediri'sen la'helpo de'sia nodplenadbastono,' kaj kies'maldikaj, malfortaj rnanoj kortuŝe trerriis-. lit vere/ lad' sia maniero, ' tre kompatis la solecan, nepopularan ulon, kiun ditij evitis, kaj al kiu ĉiuj hundpj strange bojis. Sed aferoj restas aferoj, kaj por ŝteiisto kies animo estas en sia profesio, estas logo kaj provoko en tre maljuna kaj tre malforta viro kiu havas neniun konton de la banko, kaj pagas por siaj malmultaj necesafoj ĉe la vilaiĝa.butiko per hispanaj or- moneroj kaj arĝent-moneroj monfabri'kitaj antau du jarcentoj. Sinjoroj Ricci, Czanek, kaj Silva. selektis la. nokton.de-. la dekunua de aprilo por sia vizito. S-ro' Ricci kaj S-ro Silva okupiĝus pri intervjui la kompatindan maljunan ĝentilhomon, dum S-ro Czanek atendus ilin kaj Mian, supozeblan metal an ŝarĝon kun kovrita motorĉaro en Ship Street, apud la pordo en la alta malantaŭa muro de la grundoj de ilia gastiganto. La deziro eviti nenecesajn klarigojn, en la okazo de neatenditaj policaj entrudiĝoj, instigis ĉi tiujn p.Ianojn por kvieta kaj sen- parada.forirp. Kiel antaŭaranĝite, la tri aventuristoj rnalkune ekiris, p nalhelpi iujn ajn inalbbne inklinajn suspektojn poste, Sinjoi Jicci kaj Silva renkontrĝis en Water Street apud la pordo de naiiimido kai kvankam ne nlaois al ili kiel la luno suben bri labor. ŝton mail rn a 1 do mal de I a m u TUIgC temp aŭtar arga i paŝ i pie itidk ad on Ian " ran j. rila ' i t ial en USf )or< ans.ultis unui.Q.x la .mal frapeto >aipado Ion turr tfanfern si an poŝ sorbs, se umo en n sur la n -de .la iĝi niter o 1i tros h p r 1 o ■ tia . rusta nen. tree is i kai nedero-kie estis ka? Czanek ne; ŝa oko. Tiam li iro interne de klinko, kaj v kiu duonvidi prok aten si me dis- ĉ mala li ko AO sed k'ian i lijigar dis, li nur la Terur lulo klinigante trankvile sur sia nodpler etante maibelege. S-ro Czanek estis neniam in viro- 'li nun v'idid Icp ' ae i-a okuioj cie t iferoj faras"konsi< lloĝantoj de King somero tiujare p m pn unuj a transmigr; ĉi tiu van? nature re2 ŭ per multaj giavetoj, kaj terure d'is premo deaaiultaj bot-kalkanumoj, kiujn ■aj. kel-kaj' homoj ec 'parolis pri- afere oriasita. naoforĉaro'trovita en Ship Stre homaj. kriegoj, vedsaj'ne de vaganta bes juditai nokte-de maldormaj civitanoj. S i Terura-Malj'sjnuJ'o tute nednteresiĝis. L oni havas duoble fortan rezervemon.s Krome, tiel ant sipest.ro sendube yidis abundon..da' aferoj ege.pli stimulaj e foraj tagoj de sia nerernemorita -juneco. [Reprinted dp permission of Arkham House Publishers, Sauk City, Wf) '"d" '. '. \ ,,'■. . d ., : ,. ". ■ Originala: Charles Mann rNl Cu LA TERKULTiVISTINO Alvenis la malfrue vintra sunsubiro; Edziĝa paro al la dometaĉo venis - Ekneĝpluvegis -- j - IIO Pele estis la diino de la vulkanoj. Ŝi povas preni la formon de ĵela junulino, aŭ tiun de malbela maljunulino, ka solan sere ianĝeran aferon fari dum oni estas en Havajo, estas esti ĝentila il ĉiuj malbelaj maljunulinoj kaj sin gardi kontraŭ ĉiuj ĵelulinoj. Multaj ĉefoj enamiĝis al Havaja junulino, kaj poste iksciis ke si estis Pele, Car kiam la fajro-diino koleras, si pied- rapas, kaj la tero tremas. Ŝi vokas tondron, fulmon, kaj riverojn d lafo; kaj ŝi postkuras la homon, kiu ŝin kolerigis. ka ok insuloj Jejdavajo estas ĉiuj bruligitaj de siaj koleremaj eksplodoj, Ĉi tiu fajreca diino naskiĝis en lando, kiu kuŝas ĉe la rando de a maro. Ŝi edziniĝis kaj estis tre feliĉa, ĝis forkuris ŝia edzo kun drino el la ĉieloj. En tiu tempo la mondo estis kovrita de seka ero, Ne ekzistis maro, Ne ekzistis freŝa akvo, Pele provis curatingi sian forkurintan edzon, kaj kiam si ne povis, ŝia patro Jonis al ŝi floton da kanotoj kun ruĝaj veloj, kaj ŝia patrino ionis al ŝi la maron. Pele apogis sin ĉe la pruo de sia kanoto, kaj jlverŝis la maron el sia frunto. Dum la kanotaro flosis antaŭen sur la inundo, la fratoj de }ele ĉantis: "Ho ia maro, la granda maro! Eisprucas la maro: Jen, ĝi eisprucas sur Kanalda-n!"1 Dum ili veturis antaŭen, la maro plialtiĝis kaj kovris la vastan eron. Fine ili vidis ĉielarkon kurbiĝantan super tri dronantaj nontoj. Pele levis la kapon kaj staris kun la dorso tiel rekta kiel •f-utegaĵo, kaj la vizaĝo tiel bela kiel la luno. "Tio estas Havajo! savajo estos mia hejmo!" si kriis, ka akvoj retiriĝis, kaj el la malhela blua maro malrapide meris la ok insuloj de Havajo. EKZISTO Ke mi naskiĝis Estas pruvate de unu dokumento. Ke mi estas ankoraŭ vivanta.m Estas pruvate per la foresto de alia dokumento En la sama registro. Sed, kiu rni estas? Mi, kiu estas nekonata al mi mem! Tiel multe skizinte la individuecon, Mi estas nepreciza reflektaĵo de mi mem; Pro tro multo da ambicio, Mi estas tio, kion mi ne ambicias; Kaj, pro tro multo da filozofio, Mi forlasis la idealon kaj ĉirkaŭprenis la racion, Racio, kiu, en la norno de la universaia vero Petegas, ... postulas, Ke kiam oni aldonos al mia registro ka fatalan ateston, li bruligu ĝin! Car, efektive... Mi ec ne gustumis la vivon. Originala: AMINDULINO (Dedidta al jane Svoboda) Mia karulino estas Mireginda junulino: El la mondo la plej bela Kaj agrabla ĉarmulino. Kiam ŝi nur ekridetas, Ekscitiĝas mia koro: Heliantoj ekfloretas Kun brilega sun-koloro! En la trankvila blueco De ŝiaj okul-irisoj, Mi perdiĝas dum beleco Elradias per vid-kisoj. Ŝia personeco plana - ka afabla bon-humoro - Estas tiel aprobataj, Kiel bela rozodoro. Jen la fonto, kiu donas Al mi tian feliĉegon. Nepre kun si mi.nur konas Ebriigan plezuregon! Richard Culwel estas, sur la teritorion de Kanaloa, dio de la la Suba Tero de la Havaja folklore JRedaktora Noto: For amantoj o'e la verkoj de Lewis Carroll, jen frandaĵo ja. Ne nur unu, sed du tradukoj de !a fama poemo ")ab- herwocky" en Esperanto, kune kun el stare erudicia disertacio kiu, krom esti ĝisetdetale informoplenega, montras don kio povas okazi kiarn enketema profesoro traktas tiel-nomatan "sensencan poemon". lion vi vidos en la traduko "Babeĉado"; kaj komparcele, ankau aperas ia traduko de Manorie Boulton, kies famo kiel poeto kaj autoro etendas tra tuta Esperantujo. Ĉuul] El la Angla: LA JARGONBESTO (Jabberwocky) ' de Lewis Carroll Brilumis, kaj la ŝlirtaj melfoj en la iejo gins, ŝraŭis; mizaris la maldikdudelfoj, forfuraj ratjoj vauis. "Evitu, filo, ĵargonbeston! -Ungoj kaj bus' por mord' kaj kapt'l Evitu bombonbirdan neston! Vin gardu kontraŭ Bendoraptd" Vorpalan glavon li elprenis, kaj vagis post la best' vostunta; al rabrabarbo li alvenis, ripozis en meclit' profunda. Dum staris li, pensante sie, la jargonbesto flamokula tra nugraj arboj fajfefie alvenis, babulula! jen unu! du! kaj tra kaj tro vorpala klingo, krake-frap'! Morto! Galopŝke ia hero' reins kun la kap'i "Ĉu Jargonbeston frapis vi? Min eirkaubraku, luma filo! Trofeferi'! Hej ho, hu hi!" eksplodis ĝojotrilo. Brilumis, kaj la ŝlirtaj melfoj en la iejo ĝiris, ŝraŭis; mizaris la maldikdudelfoj, forfuraj ratjoj vauis. Marjorie Boulton Tradukinto PRI DU TRADUKOJ DE "JABBERWOCKY" D-ro Jim Cool Anfau nelonge Claude Piron (en "Esperanto: ĉu eŭropa aŭ azia lingvo?") atentigis, ke la frazo, "Mi rakle,felbis la burnan kazumon per mia felbilo kaj ĝi bemis al mi" estas sentata kie! Esperanto kvankam ni tute ne komprenas ĝian signifon. Ion similan spertas ni kaj Alica (en Tra la spegulo) kiarn ni audas la "anglan" poemon "jabberwocky", "Ĉi sonas belege," prikomen- tis Alica, "sed ĝi estas lorn malfacile komprenebla.... Gi iel ŝa- jnas plenigi ia kapon de ideoj-tamen mi ne scias precize kiaj." Fakte, "jabberwocky," kvankam oni nomas ĝin la plej ŝatafa sensenca poemo en la angia iingvo, ne estas tute sensenca: eĉ Alica kfare komprenis, ke "iu ion mortigis" Ĝi tamen prezentas plurajn interesajn problemojn al tradukuntoj, Ĉi tiajn problemojn mi frontis pasintsomere dum la SFŜU- kursaro kiam Prof-o David Jordan defiis, ke kursanoj traduku "Jabberwocky". Mi levis la ganton, nesciante, ke gin jam tradukis Marjorie Boulton. Tiel okazis, ke estiĝis du individuaj, sendependaj tradukoj; komparo de sia traduko al la mia multe instruis min, kaj ĝi eble interesos afiajn tradukantojn. Mi nun povas distingi kvar aiir-manierojn por Esperantigi la sensencajn angleskafojn de "Jabberwocky": (1) Carroll-fanatikuloj, kun la Annotated Alice (redaktis Gard- ner, 1960) ĉemane, povos provi traduki la sencojn de la vortoj tiaj, kiaj ilin klarigas (ne sen kontraŭdiroj) Gardner aŭ Carroll mem: ekz., lau Carroll, brillig devenas de mainov-angla vorto dryI aŭ broil kaj aludas la boron por vespermanĝo-rostado, signifas do "malfrue posttagmeze". (2) Aliaj tradukuntoj perceptos en la vorto slithy kunfandon de slimy kaj lithe, kaj sekve provos krei similajn kunfandojn en Esperanto. (3) Kelkaj provos, prefere ol traduki, rekrei en Esperanto la humurajn sonojn kaj vortludojn de la originalo per samspecaj, plene Esperantaj spritajoj. (4) Malpli diligentaj tradukuntoj (inter kiujn mi devas min mem — hontok—loki) rimarkos, ke la francena kaj germanena tradukintoj de "Jabberwocky" (la tradukoj troveblas en Gardner kaj ankaŭ en la Impotenta Krestomatio de Jordan) kontentigis sin pri nura aliformado de la nekompreneblaj angleskaj vortoj, tiel ke ĉi tiuj akiris franceskajn ad germaneskajn formojn: ekz., angleska toves fariĝis franceska toves aŭ germaneska Toven. El la subaj komentoj oni klare vidos, ke dum mi kutime sekvis la duan kaj ĉefe la kvaran procedojn, Marjorie Boulton pli ofte uzas la unuan, la duan, kaj ĉefe la trian. Efektive, la plej elstara merito de ŝia traduko. estas la alta kvalito de ties Esperantesko kaj ŝia rifuzo sin turni al facilaj soivoj. Elektonte titolon, mi rimarkis, ke "jabberwocky" ŝajne aludis babilon; mi do kreis bestonomon babeto, Notindas, ke en la angla, la besto mem nomiĝas "Jabberwock" (v. 5, ekz.); "Jabber- wocky" al mi aludas la econ aŭ agon de la besto, kaj mi baptis la poemon "Babeĉado". Boulton, malprave lau mi, ne distingas la beston disde la ago kaj elektas la titolon "Jargonbesto", Kaj al Boulton kaj al mi "Twas brillig" sugestias ian sensub- jektan veter-esprimon (kia ekz. pluvis) sed eĉ pli precize, la Esperantan vorton brilis. Hi ambau aliformis la vorton, mi al' brelegis, ŝi al brilumis. Ĉiloke, samkiel tra la tuta traduko, Boulton preferas traduki per tute akcepteblaj (se ĝis nun ne ofte viditaj) laŭregulaj Esperantaj esprimoj: ekz., brilumis, iejo, kaj ĝiris; mi mem elektis nur sugestii Esperantajn vortojn: brelegis, ĝariĝis (ankaŭ min gyre pensigis pri ĝiris, sed mi deziris aliigi ĝin), kaj gletaj {slithy miapense aludas gliton, kaj mi aliformis glitaj). Sed mi tro ofte uzisda iom facilan procedon (la kvaran supre), kio konsistas en la nura Esperantigo de la angleskaj vortoj: toves/tovoj; mimsy/mimsaj; borogoves/borgovoj; mome/moma, ktp. Siaflanke Boulton rifuzis tiun ĉi facilan procedon; por si, toves fariĝis melfoj, eble car Carroll mem glosis toves kiel animalojn, Melfoj brile pensigas pri meloj, mevoj, kaj eble delfenoj — samtempe pri bestoj, birdoj, kaj fiŝoj! Simile, Carroll eksplikas, ke gimble signifas enŝraŭbi, kaj Boulton sekve eltrovas ŝraŭis. Malpli facile analizeblaj estas aliaj ŝiaj traduk- aĵoj: "mizaris la maldikdudelfoj"; "forfuraj ratjoj vaŭis" (krom tio, ke oni vidas rat-similajn bestojn en ratjoj), Evidentas tamen, ke la fonemo au en vauis kaj la morfemoj maldik kaj du aspektas multe pli Esperanteskaj ol miaj nuraj transskriboj. En la clua strofo,-mi tre fieris pri la fidelo de mia dua verso ("Mordema faŭk', kaptema ung'!"), sed mi ankaŭ devis rifuĝi por la rimo al la febla eltrovaĵo ■ FJancIerung: Boulton pli efike ekspluatas du plene Esperantajn rimvortojn, leapt kaj -ra.pl por genie redoni la anglajn catch kaj -snatch. Piua laŭdinda procedo kiun konsekvence uzas Boulton rilatas la Esperantan sonesprimivon; dum mi min kontentigis pri nura redono de Jub- |ub? (kaj pro la metriko eĉ ne povis indiki, ke temas pri birdo), Boulton akcentas la bo-sonojn, inventante bombonbirdo, kiu sugestias kaj bombo kaj bombono, kaj kiu sonas pli komike en Esperanto ol mia banala jubjub'. Kvankam oni ne povas diri mian fruma (angleska frumious) tre brila, estas ankaŭ vere, ke Boulton ĝin tute ne tradukas. En la tria strofo frapas piua ekzemplo de la Boultona kapablo plene Esperantigi la humurajn sensencaĵojn de la angleska. Mi mem esperis elvoki rideton per Tumtumuj', ekspluante la malnovan sufikson por arbo, Zamenhofan, sed apenaŭ uzatan. Pli eltrovema, Boulton eliras el arb kaj rekombinas la literojn por fari rabmbarbo, kiu ne nur rekreas en Esperanto komikan sonaron sed ankaŭ aludas tiun plene Esperantan (kaj en si mem sufiĉe komikan) plantnomon rabarbo, Ŝia humureltrovemo videblas plue en la traduko de manxorne. Car la angla "Manx cat" havas nur apenaŭan voston, la Boultona imagpovo faras ei la Jabberwock iun beston vostuntan, kvazaŭ ĝi havus voston se ĝi povus! Mia propra traduko de tiu ĉi strofo ankau malfortas pro mia neceso eksplicitigi (pro la rimo) ke la heroo pensas "pri taktik'" dum en ia original© ne estas certe pri kio li pensas, "Pensante sits" de la Boultona kvara strofo estas carina esprimo kvankam ĝi fakte ne tradukas uffish; alifianke, mia pro- pra ulfmense ne plimulte tradukas nek iel carinas, Estas in- terese, ke ni atnbaŭ elektis rimi flamokul kun la sono de la besto kaj ke ni ambaŭ komencis la kvaran verson per alvenis. Refoje, mi nur Esperantigis is sensencajn angleskajojn. Laŭ Boulton, la angleska whiffling aludas fajfon (eble pro ia angla whistle), kaj ŝi tradukas per fajfefie, tute ebla, laŭregula Esperanto kunmet- aĵo, kvankam malofta. Ŝia nugraj aspektas aliformita nigraj. Efektive, oni povus riproĉi al Boultorp ke sua traduko iom tro malaperigas la nekompreneblajn sensencaĵojn de la originalo. Felice, ska eltrovemo kaj sprita dirmaniero kompensas la perd- ajojn, Ĉu mi ne rajtas fieri pri mia kvina strofo? Ni ambau rimis kap kaj trap, tamen ne samloke. Sia klingo krakis, mia klikis. Se mia rimo ĉi/Ii ne imponas, mi almenaŭ provis reprodukti la internan rimon (dead/head; kap'/gapo) de la tria verso, kion ne faras Boulton, Per galumpis mi sekvis Carroll, kiu kunfandis "gallop- ing triumphantly" en galumphing; ĉiloke, mi ne vidas plibonigon en la Boultona gahpŝke. En la sesa strofo, refoje Boulton kreis aŭtentajn Esperantajn vortojn el la originalaj angleskaĵoj. Beamish, signifante radia, luma, estas tre malofta, preskaŭ nekonata vorto en la angla, sed ĝia malofteco tute ne aperas en la Boultona luma; mi preferis aiiigi radia kaj samtempe sugestii realveninta (iatina redux) per redusa, Trofeferi', miaopinie, tro senbizarigas ia "frabjous day"; imitante la sonqn de la angleska, mi samtempe deziris aludi ĝo- jon per ĝabra. Ŝiaj interjekcioj estas iom komikaj sed sufiĉe distaj de la originalo. Kaj refoje, Boulton senmisterigas chortled (Carroll-kreaĵo kiu jam delonge ĝuas plenan civitanecon en la angla); almenaŭ mia klukis estas iom fremda. Antaŭ ol fini, mi atentigu maflonge pri la metriko kaj rimado. Iom surprize la Boultona traduko ne sekvas la tre reguian metrikon de la originalo. En la angla poemo, du verso finiĝas per vira rimo (akcentporta silabo). Car oni malkonsilas la troan eliziadon kiun necesigas viraj rimoj en la Esperanta poezio, mi provis kormpromison: fini per virinaj rimoj la unuan kaj trian ver- sojn, per viraj la duan kaj kvaran. Tiun rimformon mi penis dam fidele sekvi. Boulton alifianke hezitas inter jen viraj jen virinaj rimoj en ĉiuj strofoversoj; sekve, la ritmo de ŝia traduko iom lamas. Do rilate la eksteran formon, mia traduko rajtas pretendi iom elstari super la sia, Entute, oni rajtas kritiki en ska traduko ne nur la feblan metrikon sen ankau la fojan perdiĝon de originalaj bizaraĵoj, kiuj troe reguliĝas kaj malfortiĝis en ŝia Esperanta traduko. Sed samtempe, la traduko de Boulton imponas ĝuste pro tiu sama esenca Esperanteco. Al ŝi ne sufiĉas nur alpendigi Esperantajn finiĝojn al la angleskaj sensencaj radikoj; por sia traduko ŝi in- ventas sercojn tute Esperantajn kaj efike .ekspluatas la in- dividuajn ecojn de Esperantaj sonoj kaj vortludoj, tie! kreante humuraĵojn eblajn nur en Esperanto. Tian tradukon kapablas nur majstreca poeto kiu jam dum jaroj laboras sondante kaj pesante la elementojn de sia lingvo. EI la Angla: BABEĈADO (jabberwockyl de Lewis Carroll Brelegis, kaj la gletaj tovoj Ĝariĝis ĝimble en la gar'; Tre mimsaj estis la borgovoj Crabe al moma radelark "Gardu cin de I'babec', fileto! Mordema faukt kaptema ung'! Gardu cin de I'jubjub' kaj I'treto De I'fruma Banderung'i" Kaptinte per man' vorpalspadon, ki ĉasis al manksa malamik'-- Kaj ĉe la tumtumuj' paŭzadon Dediĉis al taktik', Ulfmense restis li en stare»; koi la babeĉ, kun flamokul', Viflante tra I'tuigeca arbaro Alvenis kun borbul'! Un', du! Un', dui Kaj frap' - refrapo La vorpalklingo klikis ĉi! Kun ĝia kap' en morta gapo Been galumpis li. "Kaj ĉu ci murdis la babecon? En miajn brakojn, redusa fil'! Ho ĝabra tag'! Karan'i Kareĉoni" Li klukis pro I'jubilk Brelegis, kaj la gletaj tovoj Ĝariĝis ĝimble en la gar'; Tre mimsaj estis la borgovoj, Crabe al moma radelark Jim Cool Tradukinto at veruai car* ij konten poms a ( as antau si. a Pordego kondukis ilin tr, onstruato, guste en la mez tratoj gi< a Urbo. ada uniformo kai kun Ion barbo "Jen fremduloj," dins la Gardisto de ia Pordego al li, "kaj ili postulas vidi la Grandan Oz." "Enpasu," respondis la soldato, "kaj mi portos vian mesaĝon al li." Do ili trapasis la Palacajn pordegojn kaj estis kondukitaj en grandan ĉambron kun verda tapiŝo kaj bela verda meblaro ire krustita de smeraldoj. La soldato devigis ilin viŝi la piedojn per verda mato antaŭ ol enveni en ĉi tiun ĉambron, kaj kiam ili sidiĝis li diris, gentile, "Bonvoie komfortiĝu dum mi iras al la pordo de la Tronĉam- bro kaj sciigos al Oz ke vi estas ĉi tie." Ili devis atendi longan tempon antaŭ ol la soldato revenis. Kiam, finline, li revenis Dorotea demandis, "Ĉu vi vidis Oz?" "Ho, ne," respondis la soldato; "Mi neniam vidis iin. Sed mi parolis al li dum li sidis malantaŭ sia ekrano, kaj donis al li vian mesaĝon. Li diris ke li donos al vi la aŭdiencon se vi volas; sed ĉiu el vi devas eniri al lian ĉeeston sola, kaj li enlasos nur po unu ĉiutage, Tial, car vi devas resti en la Palaco kelkajn tagojn, mi kondukos vin al ĉambroj kie vi povos ripozi komforte post via vojaĝo." "Dankon," respondis la knabino, "tio estas tre afable de Oz." La soldato nun blovis verdan fajfilon, kaj tuj envenis en la ĉambron juna knabino, vestita per beleta verda robo. Ŝi havis ravan verdan hararon kaj verdajn okulojn, kaj ŝi malalte riverencis antaŭ Dorotea dum ŝi diris, "Sekvu min kaj mi montros al vi vian ĉambron." Do Dorotea adiaŭis ĉiujn siajn amikojn krom Toto, kaj prenante la hundon en siaj brakoj sekvis la verdan knabinon tra kelkaj koridoroj kaj supren sur tri ŝtuparoj ĝis ili atingis ĉam- bron ĉe la fronto de la Palaco. Estis la plej dolĉa ĉambro en la mondo kun rnola, komforta lito kiu havis litotukojn el verda silko kaj verdan kovrilon. Estis eta fontano en la mezo de la ĉambro kiu ŝprucis verdan parfumon en la aeron, kiu refalis en bele ĉizitan verdan marnioran basenon, Belaj verdaj floroj staris en la fenestroj, kaj estis breto kun vico da etaj, verdaj libroj. Kiam Dorotea havis tempon malfermi ĉi tiujn librojn ŝi trovis ilin plenaj je strangaj, verdaj bildoj kiuj ridigis ŝin, pro tio ke ili estis tie! amuzaj. En vestolranko estis multe da verdaj roboj, faritaj el silko kaj sateno kaj veluro; kaj ili ĉiuj estis ĝuste laŭmezuraj por Dorotea. Granda Oz. Unue ili alvenis al granda halo en kiu estis multe da sinjorinoj kaj sinjoroj de la kortego, clip vestitaj per riĉaj kostumoj. Ĉi tiuj personoj havis nenion por fari krom interparoli, sed ili claim venis por atendi ekster la Tronĉambro ĉiumatene, kvankam ili neniam estis permesataj vidi Oz. Dum Dorotea eniris ili rigardis sin scivoleme, kaj unu el ili flustris, "Ĉu vi efektive rigardos en la vizaĝon de Oz la Terura?" "Kompreneble," respondis la'knabino, "se li akceptos min." "Ho, li akceptos vin," diris la soldato kiu portis ŝian mesaĝon al la Sordsto, "kvankam ne plaĉas al li kiam personoj petas vidi Iin. ja, unue li koleriĝis kaj diris ke mi resendu vin returne de kie vi venis. Tiam li demandis min kiel vi aspektas, kaj kiam mi menciis viajn arĝentajn suojn, li tre interesiĝis. Fine mi rakontis al li pri la signo sur via fronto, I :idis, ke li akceptos vin enpsian ĉeeston" Guste tiumomente tintilo sonoris, kaj la verda knabino diris al Dorotea, "I'm estas la signalo. Vi devas iri en la Tronĉambron sola." Ŝi malfermis pordeton kaj Dorotea aŭdace tramarSis kaj trovis sin en mirinda loko. Estis granda ronda cambro kun alta arkigita tegmento, kaj la muroj kaj plafono kaj planko estis kovritaj de grandaj smeraldoj dense fiksitaj. En la centre de la plafono estis granda lumo, tiel briia kiel la suno, kiu fajrerigis la smeraldojn en mirinda maniero. Sed tjo, kio plej interesis Dorotean, estis la granda trono, el verda marmoro, kiu staris en la mezo de la ĉambr is for- mita kiel seĝo kaj fajreris per gemoj, kiel ankau do alia. En la centra de la seĝo estis grandega Kapo, sen korpo por subteni ĝin, ad itij ajn brakoj aŭ kruroj. Ne estis haro sur ĉi tiu kapo, sed ĝi havis okulojn kaj nazon kaj buŝon, kaj estis pli granda ol la kapo de la plej granda giganto. Dum Dorotea fikse rigardis ĉi tiun kun miro kaj timo la okuloj turniĝis malrapide kaj rigardis sin akre kaj firme, Tiam la buŝo moviĝis, kaj Dorotea aŭdis voeon kiu diris, "Mi estas Oz, la Granda kaj Terura, Kiu vi estas, kaj kial vi sereas min?" Ne estis tiel terura voĉo kiel ŝi atendis de la granda Kapo, do ŝi kuraĝiĝis kaj respondis, "Mi estas Dorotea, la Malgranda kaj Humila. Mi venas al vi por helpo." La okuloj rigardis ŝin dum tuta minuto. Tiam diris la voĉo: Kie vi akiris la arĝentajn ŝuojn?" "Mi akiris ilin de la malbona Sorĉistino de la Oriento, kiam rnia .domo talis sur ŝin kaj mortigis ŝin," ŝi respondis. "Kie vi akiris la signon sur via fronto?" daŭris la voĉo. "Tiu estas kie la Bona Sorĉistino de la Nordo kisis min kiam si adiauis min kaj sendis min al vi," diris la knabino. Denove la okuloj akre rigardis sin kaj ili vidis, ke ŝi diris la veron. Tiam demandis Oz, "Kion vi deziras, ke mi faru?" "Sendu min al Kansaso, kie estas miaj Onkiino Ema kaj Onklo Henriko," si respondis, serioze. "Mi ne ŝatas vian landon, kvankam ĝi estas tiel beia. Kaj mi estas certa, ke Onklinjo Ema tre ĉagreniĝas ke mi forestas tiel longe." La okuloj palpebrumis trifoje, kaj tiam iii turnis sin al la plafono kaj maisupren al la planko kaj ĉirkaŭruliĝis tiel strange ke ŝajnis, ke ili vidas ĉiun parton de la ĉambro. Kaj finfine ili denove rigardis Dorotean. "Kial mi devus fari tion por vi?" demandis Oz. "Car vi estas forta kaj mi estas malforta; car vi estas Granda Soreisto kaj mi estas nur senpova knabineto," si respondis, "Sed vi estis sufiĉe forta por mortigi la Maibonan Sorĉistinon de la Oriento," diris Oz. "Tio nur okazis," respondis Dorotea, simple; "mi ne povis regi tion." "Nu," diris la Kapo, "mi donos al vi mian respondon. Vi ne raj- tas atendi, ke mi resendu vin al Kansaso se ne vi faru ion por mi reciproke. En ĉi tiu lando ĉiu devas pagi por ĉio, kion li akiras. Se vi deziras ke mi uzu mian magian povon por resendi vin hej- men, vi unue devas fari ion por mi. Helpu min kaj mi helpos vin."' "Kion mi devas fari?" demandis la knabino. "Mortigu la Maibonan Sorĉistinon de la Okcidento," respon- dis Oz. "Sed mi ne povas!" ekkriis Dorotea, tre surprizite. "Vi mortjgis la Sorĉistinon de la Oriento, kaj vi portas la Arĝentajn Ŝuojn, kiuj enhavas potencan sorĉon. Restas nun- tempe nur unu Malbona Sorĉistino en la tuta lando, kaj kiam vi povos sciigi al mi, ke ŝi estas mortinta, mi resendos vin al Kan- saso — sed ne antaŭe." La knabineto ekploris, ŝi estis tiel malkontenta; kaj la okuloj denove palpebrumis kaj rigardis ŝin maltrankvile, kvazaŭ Oz sentis ke ŝi helpus lin, se si povus. "Mi neniam volonte mortigis ion ajn," §i ploris, "kaj eĉ se mi volus, kiel mi mortigus la Maibonan Sorĉistinon? Se vi, kiu estas Granda kaj Terura, ne povas mem mortigi ŝin, kiel vi supozas, ke mi faru tion?" "Mi ne scias," diris la Kapo, "sed tio estas mia respondo, kaj ĝis la Malbona Sorĉistino mortos, vi ne vidos viajn Onklinon kaj Onklon refoje. Memoru, ke la Sorĉistino estas Malbona — grandege malbona —kaj estas mortigenda. Do, iru, kaj ne demandu vidi min refoje ĝis via tasko plenumiĝis," Malĝoje Dorotea eliris el la Tronĉambro kaj reiris al kie la Leono kaj la Pajlulo kaj la Stana Lignohakisto atendis por audi kion Oz diris al ŝi. "Estas neniu espero por mi," ŝi diris malgaje, "car Oz ne sen- dos min hejmen ĝis kiam mi estas mortiginta la Maibonan Sorĉistinon de la Okcidento, kaj tion mi neniam povos fari." Ŝiaj amikoj bedaŭris, sed povis fari nenion por helpi sin; do ŝi iris al sia propra ĉambro kaj ekkusis sur la liton kaj plore endor- miĝis. La sekvantan matenon la soldato kun la verda barbo venis al la Pajlulo kaj diris, "Venu kun mi, car Oz alvokas vin." Do la Pajlulo sekvis lin kaj estis enlasita en la grandan Tronĉambron, Jde li vidis, sidantan sur la smeralda trono, tre ravan virinon. Ŝi vestiĝis per verda, silka gazo kaj portis sur siaj fluantaj, verdaj bukloj kronen juvelitan. Kreskantaj el ŝiaj ŝultroj estis flugiloj, grandioze kolorigitaj, kaj tiel malpezaj, ke ili tremis se la plej eta movo de aero atingis ilin. Post kiam la Pajlulo riverencis, tiel belete kiel permesis al li sia pajla remburaĵo, antaŭ ĉi tiu bela estaĵo, ŝi rigardis lin dolĉe kaj diris, "Mi estas Oz, la Granda kaj Terura. Kiu vi estas, kaj kial vi serĉas min?" Nu, la Pajlulo, kiu atendis vidi la grandan Kapon pri kiu rakontis al li Dorotea, estis multe mirigita, sed li respondis al ŝi kuraĝe, "Mi estas nur birdotimigilo, remburita per pajlo. Tial mi havas neniun cerbon, kaj mi venas al vi petante ke vi metu cerbon en mian kapon, anstataŭ pajlo, por ke mi estu tia viro, kia iu alia en viaj regnoj." "Kial mi devus fari tion por vi?" demandis la virino. "Car vi estas saĝa kaj potenca, kaj neniu alia povas helpi min," respondis la Pajlulo. "Mi neniam plenumas petojn sen io reciproka," diris Oz, "sed ĉl tion mi promesas. Se vi mortigos por mi la Maibonan - Sorĉistinon de la Okcidento, mi donacos al vi tre grandiozan cerbon, kaj tiel bonan cerbon, ke vi estos la plej saĝa homo en la tuta lando de Oz." "Mi pensis, ke vi petis Dorotean mortigi la Sorĉistinon," diris la Pajlulo, surprizite. "Tiel mi faris. Ne gravas al mi kiu ŝin mortigos. Sed ĝis kiam si estos mortinta mi ne plenumos vian peton. Nun iru, kaj ne serĉu min denove, ĝis kiam vi meritos la cerbon, kiun vi tiel forte deziras." La Pajlulo reiris malĝoje al siaj amikoj kaj rakontis kion diris la Sorĉisto; kaj Dorotea surpriziĝis trovante, ke la granda Sorĉisto ne estis Kapo, kia ŝi vidis lin, sed aminda virino. "Tamen," diris la Pajlulo, "ŝi bezonas koron tiom, kiom la Stana Lignohakisto." La sekvantan matenon la soldato kun la verda barbo venis al la Stana Lignohakisto kaj diris, "Oz petas, ke vi venu. Sekvu min." Do la Stana Lignohakisto sekvis lin kaj alvenis al la granda Tronĉambro. Li ne sciis ĉu li trovus ke Oz estas aminda virino aŭ Kapo, sed esperis ke estos la aminda virino. "Car," li diris al si, "se estas la Kapo mi estas certa, ke mi ne ricevos koron, car kapo ne havas propran koron kaj tial ne povas senti kiel mi. Sed se estas la aminda virino, mi forte petos por koro, car oni diras ke ĉiuj sinjorinoj estas bonkoraj." Sed kiam la Lignohakisto eniris la Tronĉambron, li vidis nek la Kapon nek la Virinon, car Oz prenis la formon de plej terura besto. Ĝi estis preskaŭ tiel granda kiel elefanto, kaj la verda trono ŝajnis apenaŭ sufiĉe forta por porti ĝian pezon. La Besto havis kapon kiel tiu de rinocero, sed estis kvin okuloj en la vizaĝo. Kvin longaj brakoj kreskis el ĝia korpo, kaj ĝi ankaŭ havis kvin longajn maldikajn krurojn. Dikaj lansimilaj haroj kovris ĉiun parton de ĝi, kaj oni ne povis itnagi pli teruran monstron. Tiumomente estis bonŝance ke la Stana Lignohakisto havis neniun koron, car ĝi batus laŭte kaj rapide pro teruro. Sed estante nur stano, la Lignohakisto tute ne timis, kvankam iiaj esperoj trompiĝis. "Mi estas Oz, la Granda kaj Terura," diris la Besto, per voĉo kiu ŝajnis esti unu granda muĝo. "Kiu vi estas, kaj kial vi serĉas min?" "Mi estas Lignohakisto, farita el stano. Tial mi ne havas koron, kaj ne povas ami. Mi petas vin, donu al mi koron, por ke mi estu kiel aliaj viroj." "Kial mi devus fari tion por vi?" demandis la Besto. "Car mi petas, kaj nur vi povas plenum! mian peton," respon- dis la Lignohakisto. Oz faris mallaŭtan graŭlon je tio, sed diris raŭke, "Se vi ja deziras koron, vi devas meriti ĝin." "Kiel?" demandis la Stana Lignohakisto. "Helpu Dorotean mortigi la Maibonan Sorĉistinon de la Okcidento," respondis la Besto. "Kiam la Sorĉistino estos mor- tinta, venu al mi kaj mi donos al vi ia plej grandan kaj plej ameman koron en la tuta lando de Oz." Do la Stana Lignohakisto devis reiri malĝoje al siaj amikoj kaj rakonti al ili pri la terura Besto kiun li vidis. Ili ĉiuj miris pri la multaj formoj kiujn la granda Sorĉisto povis uzi, kaj la Leono diris, "Se li estos besto kiam mi vidos lin, mi muĝos mian plej laŭtan, kaj tiel timigos lin, ke li donos al mi ĉiujn miajn petojn. Kaj se li estos la aminda virino, mi ŝajnigos salti sur sin, kaj tiel devigos sin, ke ŝi faru miajn dezirojn. Kaj se li estos la granda Kapo, li estos sub mia povo; car mi ĉirkaŭrulos la Kapon ĝis li promesos doni al ni tion, kion ni deziras. Do, gajigu vin, miaj amikoj, car cio tamen estos bona" La sekvantan matenon la soldato kun la verda barbo kon- dukis la Leonon al la granda Tronĉambro kaj petis lin eniri en la ĉeeston de Oz. La Leono tuj trapasis la'pordon, kaj ĉirkaŭrigardante, vidis, al sia surprizo, ke antaŭ la trono estis Bulo de Fajro, tiel furioza kaj arda, ke li apenaŭ povis rigardi ĝin. Lia unua penso estis ke Oz hazarde ekbrulis kaj forbrulas; sed kiam li provis pliproksimiĝi, la ardo estis tiel intensa, ke ĝi bruletigis liajn vizaĝharojn, kaj li rerampis al ioko pli proksima at la pordo. Tiam venis mallaŭta, kvieta voĉo el la Bulo de Fajro, kaj ĉi tiuj estas la vortoj, kiujn ĝi parolis: "Mi estas Oz, la Granda-kaj Terura.'Kiu vi estas, kaj kial vi" serĉas min?" Kaj la Leono respondis, "Mi estas'Timema'Leono;- mi timas ĉion. Mi venas al vi por peti, ke vi donu'al mi kuraĝonptiel ke en efektivo mi povu fariĝi Keĝo deda-Bestoj, kiel homoj nomas min," ■ "Kial mi donus al vi la kuraĝon?" demandis Oz, "Ĉaeel tiuj sorĉistoj vi'estas la plej granda, kaj sole havas la p'ovon plenum! miah peton," respondis la Leono, La Bu'lo de Fajro'brulis furioze dumtempe, kaj la voĉo'diris, "Alportu al mi pruvori ke la Malbona Sorĉistino estas mortin- ta, kaj tiumomente mi donos al vi la kuraĝon, Sed tiel'longe kiel la Sorĉistino vivos, vi devos rests malkuraĝulo." La Leono koleriĝis je tiu parolo, sed povis diri nenion responde, kaj dum li starts silente-kaj fiksrigardis al laiBulo de Fajro, ĝi tiel furioze varrhegiĝis, ke li ekturniĝis-kaj k'uregis el la ĉambro. Li ĝojis trovi siajn amikojn atendantaj al li, kaj rakontis al -ili pri sia terura intervjuo -kon 'la Sorĉisto. "Kion'ni nun faros?" demandis Dorotea, malĝoje. '"Estas hur u'nu afero farenda," respondis -la-Leono, "kaj tio estas iri al la'lando'de la :Vimki'oj, elserĉi la ■ Malbonan Sorĉistinon, kaj detrui ŝin." ■ -'■'-'-■ ; "Sed supozn,-ke-ni ire povos?" diris la knabi-'no. "Tiuokaze mi nenianr'havos-la'kuragorv,'" deklaris la'Leono, "Kaj m-i: neniam havos cerbon," aldonisda Pajlulo. "Kaj mi neniam havos koron," diris- la Stana Lignohakisto, "Kaj mi neniam revidos Onkl'inon Ema kaj Oriklon Henriko," diris-Dorotea, ekplorante. ' "' ' f'" : "Gardu vt'nL'ekkriisda verdaTnabino, "la larmoj falos sur viae verdan si-lkan robon kaj makulos ĝin." ■ - ' ' . ' - Do Dorotea sekigis- la okulojh -kaj diris,■'■■-• : ' ':-: -: "Mi supozas ke."ni devas provi;-sed-m'i estas -certa','- ke mi ne deziras mortigi ion ajn, eĉ por vidi On'jo.n Ema'denove." ■ ■ "Mi iros kun vi; sed mi estas tro timema por. mortigi- la Sorĉistinon," diris la Leono. ' ' ' •■ -' "' "Ankaŭ mi iros," deklaris la Pajlulo;-"sed mi n'e multe hel'pos al vi, mi estas tia stultulo." "Senkore mi ne p'ovas dolorigi ec Sorĉistinon," diris -la'Stana Lignohakisto; "sed se vi iros mi certe akompanis vim"-' Tia I estis decidite komenci la vojaĝon la sekvohtan matenon, kaj la Lignohakisto'1 akrigis si'arvhaki-lon per- verba akrigilo kaj zorge oleig.is ĉiujm siajn artikojneLa Pajlulo remburis'sin per freŝa pajlo kaj Dorotea metis novae farbon sur liajn okulojn por ke li povu vidi pli bone. --La verba knabi'no,-kiu estis tre afabla-al ili, plenigis la korbon-de; Dorotea per -bonaj mangaĵoj kaj'ligis tintileton ĉirkaŭ la kolo-de To'to" per verda rubandoV - ■- - ■Ili ehlitiĝis tre true kaj -prof undo- dermisĝis taglumiĝo, kiam ili-ekvekiĝis-:-per Ja kokerikado'Me-verda koko kiu loĝis en la malantaua-korto de la-pa'laco, kaj-per la-klukado de kokino kiu' demetis verdan ovon. ' ' ■■■'-'-' ■ - ''■•/[ El. la Angla:- H-. R.-Oreyer Tradukinto' Capitro-XVl-'^LA MAGIA ARfO DE LA GRANDA'CARUVTANO La sekvantan matenomTa. PajJuIoMlds ak-siaj amikoj: "Gratulu m,in. Mi iras .finf-jne akOz.-por akkmmian cerbon; Kiam mi .revenos mi estos-kiel aliaj.-h.pmoj."---- ' ■ "Vi ĉiam estis al mi simpatia/T-dips Dorotea simple; '■-■ ■ "Estas afable de vi ŝati birdptimigi.lon,"--. Ih respondis. ."Sed certe vi .pli estimos.-rn.i.n-kiam -vi aŭdos la--gr.andiozajn- pensojn kiu-jn mia-nova, cerbo-produktqs..".Mr , :,-. ; , .-'- - -. .-■■ - . T- tiam li adiaŭis duj'n per gaja voĉo kaj iris al la Tronĉambro, kiel li frapis al la pordo, "Envenu," diris Oz. La Pajlulo eniris kaj ekvidis la vireton sidanta ĉe la fenestra, en profunda pensado. "Mi venas por mia cerbo," diris la Pajlulo, iomete maltrankvile. "Ho, jes; bonvole sidiĝu en tiu seĝo," respondis Oz. "Vi devas pardoni, ke mi devas demeti vian kapon, sed mi devos fari tion por meti la cerbon en la ĝustan lokon." "Nu, bone," diris la Pajlulo, "Sentu vin libera por demeti la kapon, nur se ĝi estos pli bona kiam vi remetos gin." Do la Sorĉisto malligis lian kapon kaj malplenigis gin de la pajlo, Tiam li eniris la malantaŭĉambron kaj prenis iom da brano, kiun li intermiksis kun granda kvanto da pingloj kaj kudriloj. Post ĝisfunda skuado li plenigis la supron de la kapo de la Pajlulo per la miksaĵo kaj remburis la ceteran spacon per pajlo por teni gin'firrrie. Post kiam li religis la kapon de la Paj- lulo sur lian korpon li diris al li, "De nun vi fariĝos granda viro, car mi donis al vi tre akran cer- bon." - ' La Pajlulo estis kontenta kaj fiera pro la plenum© de sia plej granda deziro, kaj varsne dankinte al Oz reiris al siaj amikoj. Dorotea rigardis I in scivoleme, Lia kapo elŝvelis ĉe la supro pro la cerbo. - "Kiel vi nun sentas vin?" ŝi demandis, "Mi sentas rnin ja -saga," li respondis serioze, "Kiam mi alkutimiĝos al mia cerbo mi scios ĉion."" '- "Kial tiuj pingloj kaj kudriloj elŝoviĝas el via kapo?" demandis la. Stana Lignohakisto. "Tio pruvas, ke li estas -akra," diris la Leono. "Nu, mi devas. iri al Oz kaj. ricevi mian koron," diris la Lignohakisto. Do li marŝis al la tronĉambro kaj frapis al la por- do. "Envenu," vokis Oz, kaj la Lignohakisto eniris kaj diris, "Mi venas por mia koro." "Nu, bone," respondis. la vireto. "Sed mi devos tranei truon en via brusto, tiel ke mi povos meti'la koron en ĝustan lokon.'Mi - esperas ke tio ne dolorigos vin." ... "Ho, ne;" respondis la Lignohakisto, "Mi tute ne sentos ĝim" Do Oz alportis 'st'ahtondilo'n kaj. frauds malgrandan, kvadratan truon en la 'maldekstra flanko de la brusto de' la Stana Lignohakisto, Tiam Si iris al komodo'kaj e'lprenis beletan koron, farita tute -el silko kaj remburita per segaĵo.' "Ĉu.ĝi ne estas belafo?" li demandis. "ja, estas!" respondis la Lignohakisto, kiu estis tute kontenta.. "Sed ĉu ĝi estas afabla koro?" ' T - . ..' "Ho, tre!" respondis Oz, Li metis la koron en la bruston de la Lignohakisto kaj tiam re metis la kvadraton de stano,-kunlutante ĝin nete; kie ĝi. estis'tranĉital. - .. . . - ""Bone," li diris; "vi nun havas koron pri kiu iu'ajn viro povas esti. fiera. Mi.bedaŭras ke mi. devas meti flikaĵon sur vian bruston, s'ed'mi'ne povis ne fari tion," ' ' "La flikajo'ne gravas," ekkriis la fel'ica Lignohakisto, "Mi.volas danki al. vi, kaj 'mi neniam forgesos vian kornplezon." "Ne dankinde," respondis Oz, ......'-..' M Tiam la Stana'Lignohakisto reiris al siaj amikoj kiuj deziras al li ciun'gojon pro lia bonsanco.' '. . " , ' ■ '■ La Leono nun marŝis alia Tronĉambro'kaj frapis je la pordo. "Envenu," diris Oz. "Mi -venas por mia tkuraĝo," anoncis la Leono, vmirante la ĉambron." ' " "Bone," respondis-'la vireto, "Mi ve-nigos1 gin por vi." Li-iris al ŝranko 'kajp etendah'teda'-brakon "al alta breto, deprenis kvadratan, verdan botelon, kaj elverŝis la'enhavomen verdoran, bele skulptitan pladon, Ci tiun li metis ant.au la Timema Leonog-kiu snufis ĝin- kvazaŭ ĝi ne plaĉis aT li. La Sorĉisto diris, ' - ;-- ■ ■'■ "Trinku." "Kio.ĝi estas?" demandis- la Leono; :' ."Nu," .-respondis :Oz; "se ĝi-estus 'interne de vi, ĝi estus la kuraĝo. Vi scias, komprenable, ke la kuraĝo Tiam troviĝas in- terne de iug.tial-ĝi-ne povas esti nomata-'kurago ĝis vi-ĝin gl-utos.' Do mi kons-ilas.al vi glutu gin kiel eble- plej- bald'au-." ' ' "■ La Leono ne plir hezitis sed glutis ĝis 'la - plado-'Onte malplenigis.. -. ' ■■- - •'•. ■ "Kiel vi ;senfas-vin nun?" demandis Oz. . ■•■■■ :' ■■ '--"L-" "Plena de kuraĝo," respondis la Leono, kiu reiris ĝoje-.al- siaj amikoj :por sciigi-.ak ili sian-bonsancom ■■ ■ - ■' '- ' v..'a. Oz, lasita sola, ridetis pensante pri sia sukceso doni-al lar-Paj- lulovkaj Ja Stana.-Lignohakisto--'kaj la- Leono -ĝuste tion, -Ition, lauopinie,-ili deziris-. ^ ~ ■ : ".'■■■, ■ ■:■: '■ ■ "Kiel mi ne povas esti ĉarlatano," li diris, "kiam ĉiuj-homoj-- deyigas, min dark tion,. kip. ne .poyas:'es,ti T-ar-at-a?; tstia. -facile, feliĉigi. la. Paj-lulpn kaj--la. Leonon kaj la Lignohakiston, car T-i im-. agis. ke-.mi poyas-.fari Lion.-Sed-.necesos. pit of-imago porceporti Dorotean returne al Kansaso, kaj mi estas certa, ke r'ni-,ne;-scias fari tion." 10 de jazeento la kompanio Stafeto restas la Esperanta literature. Bedaŭrinde, taj de tiu kompanio jam delonge La Bapto de Cam Vladimir, La enkarnigoj de aliaj kom- I la Malbono de Baudelaire, Sonĝe Sub ' Pomarbo de Baghy, !a Esperanta Antologio) restas tute nehaveblaj. En la stoko de la libroservo de ELNA restas kelkaj emzempleroj de diversaj Stafetafoj. Sube ni donas liston, kiun vi eble povos utiligi, Ni devas tamen averti vin, ke post elĉer- piĝo ni ne (almenaŭ laŭ nia nuna scio) povos rehavi stokon de: BL 17-27, BL 37, PS 3-4, M 2-5, BK 1-45. De BL 23, BL 25, kaj BK 43 restas nur po unu ekzemplero. La prezoj estas en Usonaj dolaroj kaj ne inkluzivas sen- dokostojn aŭ imposton. Al via mendo almetu 10% (minimume $1.00) por sendokostoj; kaj se la mendo iras al adreso en Kalifor- nio, almetu 6Vi% por imposto. Prefere nomu alternativajn librojn, se iuj menditaj estas jam elĉerpitaj. Belliteratura Serio: BL 17 Topaze/La Sipego Tenacity (Pagnol/Dildrac). . . . .6.00 BL 23 Soifo (Tarkohy)............x.....',...........7.00 BL 25 Maskerado ĉirkaŭ la morto (Ŝvarc).............7.50 BL 27 Kantoj kaj Romancoj (Heine)..................8.00 BL 33 Brand (Ibsen)...............................12.95 BL 35 Elektitaj Fabloj (Krilov).................... . .12.50 BL 36 La Trofeoj (de Heredia)........................7.25 BL 37 La Granda Kaldrono (Francis).................26.95 BL 38 La Nova Tutikisto de Nukugaia (Potts)..........9.25 BL 39 Ĉu li bremsissufiĉe?(Valano)..................7,50 BL 40 Kara diablino (Boatman).....................,7.00 BL 42 Kumeŭaŭa, la filo de la ĝangalo (Sekelj).........6.25 Poluiarecienca Serio: PS 3 La' Bela Subtera Mondo (Tell)___........... , . . 6.00 PS 4 Senĝenaj dialogoj (Fernandez) [Fiziko].........10.50 PS 5 Esperantologiaj studoj (Wuster)...............15.00 Serio Mowado: M 2 La Zamenhofa Esperanto......................7.00 M 5 Bona Ŝanco (Bormann)...............'........6.00 M 7 Pri Lingvo kaj Aliaj Artoj (Auld).........., ... ,11,00 M 8 Ĉiu Ĉiun(Jung).............................32.50 M 10 1887 kaj la sekvo (Waringhien)................20.95 Beietraj Kajeroj: BK 1 Ŝtupoj sen norno (Ragnarsson).................3.25 BK 2 Pinta Krajono (Rossetti). .................... .3.25 BK 3 NurTri Kolorojn (Urbanova)...................3,25 BK 5 Junaĝa Verkaro (Privat)........................3,25 BK 7 Ombroj de la kvara dimensio (de Kock).........3.25 BK 8 Reehoj'el Jugoslavio.........................3.25 BK 9 Nova Ezopo (Urban).........................3.25 BK 12 Planlingvaj Problemoj (Gilbert)............... .7.50 BK 14 Elingita Glavo (Verdiro)..................... .4,00 BK 15 Ekzi'lokaj Azilo(Emba)...................... .4.00 BK 18 Vivo kaj opinioj de majstro M'Saud (Ribillard). . . .4.00 BK 19 Duonvoce (Maura). . . .'....................... .4,00 BK 20 Sen paraŝuto (Thorsen).......................4,00 BK 21 Sub stelo rigida (Thorsteinn). ,.................4,00 BK 22 Maŝinmondo (Szathmari).....................4.00 BK 24 Sur la vivovojo (Logvin).......................4.00 BK 26 Romeo, Julieta, kaj la Tenebro (Otĉenaŝek)......4.00 BK 30 Vesperkanto (Adamson)......................4.00 BK 33 El Tero kaj Etero (Pioro)......................4.00 BK 35 Arĉoj (Mattos)..............................4.00 BK 37 Eta Vivo (Guglielminetti)......................4.00 BK 38 Estiĝode la tero kaj de la homo (Tell)...........4.00 BK 41 Vojo kaj Vorto (Noguiera),....................4.00 BK 42 Invif al japanesko (Miyamoto)................4.00 BK 43 Cigana Romancaro (Garcia Lorca)..............4.00 BK 44 Esploroj (Ragnarsson)........... ,............4.00 BK 45 Ni Devas Vivi (Gabrielli)......................4.00 BK 48 Primico (Tagor)............................ .4.00 En la komenco de la sesdekaj jaroj, per luksa eldono de la libro La Dia Komedio de Dante Alighieri (jam delonge nehavebla), la instancoj de Esperantujo, lige kun UNESCO, komencis eldoni serion de libroj, kiuj provizos al la Esperan- tistoj eblecon frandija literaturojn de la tuta mondo: Serio Oriento-Okcidento. Gis nun aperis en tiu serio almenaŭ 15 libroj, plus du eksterordinaraj eldonoj (La Dia Komedio, La Nobla Korano). En la suba listo, vi trovos tiujn, kiuj estas haveblaj per nia libroservo. Serio Oriento-Okcidento: O 1 Malsata stono (Tagore) [Bengalio]..............6.95 O 3 La Nauzo (Sartre) [Francio]....................4.50 O .4 ■ Kalevala (nacia eposo) [Finnlando]........... .15.00 O 6 Reo Lear (Shakespeare) [Anglio]................ 3.95 O 7 Kvin Virinoj de Amoro(lhara) [Japanio]......■. . . .5.95 O 8 La Spleno de Parizo (Baudelaire) [Francio].......9.00 O 9 El la Vivo de Syunkin (Tanizaki) [japanio]........3.95 O 11 Neĝa Lando (Kawabata) [japanio]............. .9.75 O 13 Brand (Ibsen) [Norvegio].....................12.95 0 15 Elektitaj Fabloj (Krilov) [Rusio]................12.50 Respondecas: ELNA, Box 1129, El Cerrito CA 94530 Usono 11 PARTOPRENU LA AGADON!! Ne restu en la kulisoj... estiĝu ^EMpRO TAF FfcM'"* (Esperanto League Un K'^nh <> finer ica, Inc.) Tiel vi helpos Esperanton en Norda Ameriko^ tiel vi helpos Esperanton en via loko, tiel vi helpos vin mem! MEMBRiĜU AU REMEMBRIĜU HOP1AU! (Notu la novajn kotizojn por 1981) UZU LA KONVENAN iESPONDlLON SUBEI ESPERANTO LEAGUE FOR NORTH AMERICA - BOX 1129, EL CERRITO, CA 94530 Enclosed is $______for Dnew □ renewal membership in ELNA for the year 1981. Enclosed is $______as my tax-deductible donation to ELNA. NAME_________________________________________ Name and address of each new member published in ELNA Newsletter and next edition of the ADDRESS________________________________________ELNA Adresaro unless member indicates otherwise. CilY, STATE, ZIP____________________________________________________________________________________ Check correct category: DReguIar ($20) DFamily($30) □ Youth (18 or under) ($10) □ Student (full-time, 25 or under) ($10) DSenior (65 or over) ($12.00) DLife ($400)* (NOTE: If joining after July 1st, for remainder of year plus full following year send 1 Vi times yearly dues shown) DATE OF BIRTH (If applying for Youth, Student, or Senior Membership)__________________________....._________ Telephone Number: Area Code [ ]__________Radio Call Sign______________ May we publish your telephone number in the ELNA Adresaro?______ May we publish your address'' *-Life membership paid prior to Jan. 1, 1981, remains $360!