*
•
Numero #4
Novembro 1962
BULTENO DE LA JUNULARO ESPERANTISTA DE NORD-AMERIKO
NOVA     KADRO     DE     JEN
Ni kun plezurb anoncas, ke JEN nun adoptis plenkreskan kadron, en kiu pli
efike servadi al la usona E-ista junularo.
Tiu ĉ*i nova antaŭenpaŝo inkluzivas plurajn aliigojn de reguloj pri membreco.
Jen la decidoj:
Jarmembreco en JEN kaj jarabono al la JEN-Bulteno --
$1. 00 aŭ egalvaloro.    La organo daŭre aperos almenaii
dumonate, kaj ni esperas eventuale fiksi la eldonadon
ciumonata,  samtempe multe plibonigante la kvaliton kaj
la formaton.    Tio fakte estas la ĉefa kialo de la kostigo.
Tiuj pioniraj gemembroj,  kiuj aliĝis antaŭ la nova kadro
(de la ekapero de la Bulteno ĝis la nuna dato),  senpage
' restos membroj por la kuranta jaro; tamen ni sugestas,
ke ankaŭ tiuj pagu la abonkotizon por helpi rapidigi la
atendatajn plibonigojn.
JEN nun petas aliĝrajton al TEJO (Tutmonda E-ista
Junulara Organizo), organizo kiu de nun ricevos apartan
apogadon de UEA,  al kies Laborplano ĝi kaj ĝiaj land-
sekcioj konformos.    Aliĝo al TEJO en multaj rilatoj
pliutiligos nian Bultenon, kaj neniel efikos al  la Uaza
liberaleco   de ĝia enhavo.
Nejunuloj, kiuj deziras nur ricevadi la Bultenon,  ankaŭ pagos abonoprezon
$1. 00 aŭ egalvaloron,  sed ne ĝuos kromajn avantaĝojn de JEN-membreco.    Okaze,
"ke iu, iam ajn,  sentos deziron iom helpi al sia junularo -- kiu ja konsistigas la
estontecon de la movado,  kaj kiu ĝis nun ha vis perfekte nenian vivon en nia
lando -- ni nepre bonvenigos donacojn de $5. 00 aŭ pli.    Tiajn donacojn ni pru-
dente uzos por daŭrigi junularan aktivecon vere taŭgan por nia landmovado.    Hi
sume aperos en periodaj raportoj de la kasisto.
Jen la nuna gvidantaro:
RICHARD P: KOLLIN,    30 Ave.  B,  NYC 9,  Usono..........    Sekretario
KEN MINER,    30 Ave.  B, NYC 9,  Usono . .................    Redaktanto de
JEN-Bulteno
STANLEY COHEN,    16 Long Ave. , Alls ton 34,  Mass.......    Kasisto
JOHN F.   KOOISTRA,  30 Ave.  B,  NYC 9,  Usono...........     Komisiito pri
Universitatanoj
HUMPHREY TONKIN, Apt.   6,   7 Linnean St. ,
Cambridge 38,  Mass. ,  Usono.......    Komisiito pri Ekster
landaj Aferoj
JONATHAN POOL,  Lowell House,  L-42,
Cambridge 38,   Mass. ,  Usono.........    Komisiito pri
Varbado
LA     B ONA      VIVO
(Parto Unua el Serio)
Antaŭ jaroj,' kiana nai dejdxiadis en naalgranda naaŝinejoJen Flushing kiel torn-
isto (tornanto^.^iaaenau^r^^m'^vis trd'Won^n'kaj^fiq'.xflan anaikon,  Frederiko, kiu
ŭfte.al nai ŝercenae petis ,  "Do,-Ken, diru al rni gri la Bona Vivo.! "   Tio estis de       «,,
li cvWmatena ŝaluto.    Efektiveli ne kredis ,  ke naia vivo estjats, iel pli bona,  ol
sia; nur nai kr.edis tion, kaj pro bona, kafizo.    Fr.ederiko havis tri I:fnnojn.kaj
forlasintan eqzirifopL^ nai havis ^flank' a*l EHo»-nur nain mem.':^lphavip ;riaopj«pdojn
kaj grandan luprezon;  nai ŝuldis nenion kaj loĝis kun finna naaljuhulind ('Kiii*estis
Budaistino, parenteze) kaj pagis nur etan sumon por luo.            -     -•■•■■.   -
Tiele, duna mi pasigis la vesperojn esplorante Budaismon kaj la finnan lingvon,
Frederiko vizitadis vespero-lernejon por fariĝi pli bona tornisto.    Mi tre kompatis
Frederikon;  estis naia kutinao dum tiuj . tagoj kompati ĉiujn honaojn,  car en la pli-
naulto mi vidis ian sklavecon al la sociala sistemo, tute ne rimarkante tion en nai
mem;  eble tiu pretervido kaŭzis, ke mi neniam pensis pri politika solvo al homaj
problenaoj kaj suferoj.    Ankoraŭ mi same pensas kiel tiana, ke tiuj problenaoj estas
moralaj, pli ol politikaj.
Mi kaj Frederiko ofte diskutis pri la Bona Vivo.    Ni pasigis tutajn vesperojn,
kelkfoje ĝis tagiĝo, argumentante pri tiu tenao.    Nu Frederiko estis unu el tiuj
personoj, kiuj ĉiana tenas en knnvena loko sian "biblion," sian plejŝatatan verkon,
kies valoron kaj saĝecon ili pli alte taksas,  ol ĉia alia literaturo.    Ce Frederiko,
estis ĉiam sur apudseĝa tableto en la salono "Rubajato de Omar Kaj am. "   El
ties paĝoj Frederiko havis mirindan kapablon, tiri respondon aŭ taŭgan komenton
al iu ajn leviginta demando.    Li fakte povis deklanai tutajn pagojn parkere sen eraro.
Eble pro sia amo al la "Rubajato" Frederiko unu vesperon diris   (ne unuafoje),
"Nu, la homo eliras per sama pordo, per kiu li envenis, "
"Kaj dum li estas en la donao?" mi instigis.
"Vi aludas la vivon,  mi konjektas. "
"Bone,  ŝajnas al mi, kompari la vivon kun donao,  car ni pasigas grandan parton
el nia vivo en donaoj. "
"Malbone," kontraŭopiniis Frederiko,  kiu naskiĝis en Nebrasko kaj tre malamis
la urbon,  "Tio estas nenatura.    Jen la ĉefkaŭzo de honaara suferado:   la nenatureco. "
Tiu argumento jam estis familiara; tiel tre emas paroli la kamparanoj.
"Sed tio laŭ vi natura estus por mi nenatura," mi elmontris,  "Krome mi
opinias, ke oni povas fari feliĉan vivon eĉ el urba,  endonaa loĝado.    Mi alkutim-
iĝis al urboj; nun kiana mi vizitas parencojn kampare,  la silento vekas min dum-
nokte."
"Tio estas neeble."
"Sed jes;  mi antaŭ jaro loĝis rekte sub trajnponto.    Giun sesan minuton trajno
superpasis.    Mi alkutimiĝis.    Vi havas bonŝancon,  Frederiko; almenaŭ ci tie en
Flushing estas iom kvieta. "
"Ala,  ne tenaas pri kvieto-nekvieto. . . jen la afero:    la homo -- nu -- kreiĝis
por digna ekzistado en libera aero.    Li kreiĝis por regi la mondon,  por havi sub
la piedoj firman teron,  ne betonon;  por spiri freian atmosferon,  ne fumtubajon. "
"Jes, ĝuste tial mi ne fordonis la fumadon, car la cigaredfumo estas pli
saniga ol la cetera aero."
"Sed serioze,  ĉu vi ne kaptas mian ideon?    En la pasinteco homoj estis HOMOJ,
ne sklavoj. . .   nu la plimulto ne estis sklavoj. . .kaj vivadis noble,  digne,  honore. . . "
"Kaj malvarme, kaj malsate," aldonis mi.    "Frederiko, vi devus akcepti vian
mondon,  ĉiun brikon,  ĉiun polveron.    Kio iam okazis en Edeno,  estas senrilata
al la nuno.    La nunan mondon la, kiel vi diras, noblaj kaj dignaj homoj mem
kreis;  ĉu el nobla origino povas veni malnobla produkto?"
"Absolute, " respondis Frederiko,  "Aŭskultu jenan verson de Omar. . . "   Lia
mano etendiĝis automate al la tableto,
"Forlasu tiun ebriulaĉon;  la tuta poemo apartenas al Fitzgerald iuokaze. "
"Ho ve.'   Ek nun per via nescio vi superas vin mem,1 "   kriis mia fidela arniko.
"Sed tio ne gravas.    Estas la etaj aferoj en la vivo, kiuj gravas.    Ekvekiĝo,
ekzemple.    Kiel dolore,  ellitiĝi! por milionoj da homoj.    Por mi ne.    Oar antaŭ
ol enlitiĝi vesperofine,  mi preparas ĉion por facila matena aktiviĝo.    Mi metas
kafon en la filtrilon,  starigante tion sur la flamingon.    Same akvon por grio kaj
ovoj.    Mi metas freŝan klingon en la razilon,  ŝuojn kaj ŝrumpetojn rekte apud la
liton por ke mi matene ne duonblinde devu serĉi ilin.    En pelvon mi verŝas frid-
akvon por ŝprucumi kungluitajn okulojn. . . "
"Ne temas pri ellitiĝoj; temas pri gravaj problemoj kaj suferoj de la homaro,"
interrompis Frederiko agacite.
". . . Kiam la vekilo sonoras matenfrue, ĝi laŭ antaŭa aranĝo sonoras precize
dekdu minutojn antaŭ ol necese.    Mi ellitiĝas, ekbruligas la fornon sub la kafo
kaj griakvo,  ŝaltas la varmigilon (se estas vintre) kaj resaltas reenliten.    Post
dekdu minutoj resonoras la vekilo kaj jen!   Kafo en la kafujo, bolanta akvo por
enmeti la grion, varma ĉambro sur kies plankon ekpaŝi, anstataŭ glacifrida
afero... "
"Kaj ĉu vi ankaŭ ne forges as bruligi cigaredon, meti ĝin sur la randon de la
cindrujo, tiel ke jen! poste nur etendu la manon kaj.. . "
"Ve, ne sarkasmu, mia kamarado.    Cu vi iam rimarkis, ke en la maŝinejo mi
ĉiam sidas trankvile, kiam vi alvenas?"
"Jes, vi ĉiam alvenas tro frue.    Verŝajne via sistemo. . . "
"Ne,  la sistemo ne difektiĝast   Frtta alveno al la dejbrejo ĉiutage estas ero
de la sistemo.    Cu vi neniam rimarkis, ke mi kutime sidas komforte kun jurnalo
kaj kafo duonhoron antau laborkomenco, dum vi alvenas je la plej lasta momento
kaj devas freneze kuregi tien kaj reen, Sanĝante la veston, trovante ilojn, pre-
mante la horindikilon -- ne mirige, ke vi je la deka horo matene jam laciĝas!
Komenci la tagon prave,  rezultigas tre bonan psikologian staton dum la tuta
laborperiodo. "
"Sed kial okupi vin pri 'korekta maniero ellitiĝu1 kaj tiel plu,  se vi ankoraŭ
ne scias,  ĉu aŭ ne vi vere ekzistas?"
"Pardonu?"
"Ne ĉikanu mini vi bone komprenas, kion mi volas diri," respondis mia amiko.
"Male,  mi neniam komprenis tiun aferon.    Ciam ŝajnis al mi komike, ke homo,
besto fariĝinta inteligenta, persvadu skuke ii vere ne ekzistas!"
"Mi ne certas, ke homo estas besto nur. "
"Ho, mi ne defendas tiun dogmon; apartenas al iu scienctendenca, sed ne
sciencista, anglo. Ankaŭ mi mem ne certas, Sed se di-kreita, la homo des
malpli rajtas pridubi sian ekziston, cu?"
"Ĉu do estas nur tiuj du eblecoj, di-kreajo aŭ besto?"   demandis Frederiko.
"Sed vi pelas min sur tangenton.    Evidente vi dezi ras eviti tiun punkton, ĉirkaŭ-
parolante. . . "
"Ne eviti. . .   sed ec" se mi decidus, ke mi reale ne ekzistas,  ĉu tiu decido
iamaniereŝ*arif?uamian. . . mi preskaŭ diris ekziston. . . mian vivon?    Ĉu mi ne
plu sentus doloron, koleron,  ĝojon?    cu mi ne plu malsekiĝus dum pluvo?    Mi
riskas ripeti,  Frederiko:   estas la etaj aferoj en la vivo, kiuj kondukas al kontento,
kelkfoje eĉ al feliĉo. "
Frederiko mienis ege malestime.
"Tiu aserto ja estas la plej banala, burĝa,  sensignifa deklaro, kiun mi iam
aŭdis'! V
(daŭrigota)
____^_......_____„___                   KLM
La   E-movado   ŝajne havas du tipojn de adeptoj:   la tute neagemajn. . . kaj la
batalemajn.    Ec en nia alie agrabla urbo, la interluktado jam komencas superi
la Duan Mondmiliton.    El plugiloj, glavojm el tajpiloj. . .   !!   Paeon, gefratoj --
temas pri Paco!
Ni deziras informi niajn legantojn, ke JEN subtenas cent-po -cente la duan
laborplanon de UEA, tiel kiel ĝi estis akceptita en la 47a Universala Kongreso,
kaj ke ni estas pretaj agi laŭ ĝiaj principoj kaj instigi la usonan junan esperantist-
aron sekvi ĝiajn gvidliniojn por rapidigi la disvastigadon de la Lingvo Internacia.
KTJNLAEORATJO
Intima Paralado  de  Via Sekretario
"Tro mult a o  de niaj klopodoj por progresigi niian noblKtt aferorc
estas perditaj  sen alporti  ec partan rezultatorr» . .Multe de la
propaganda laboro  estas  farita...kun primitivaj  rimedoj„...Malgrandaj
kluboj fondiĝas fungosimiŭe...Malgrandaj  gazetoj kaj •ĵurnaloj'
estas eldonataj kaj elspiras ilien animbn. Libretoj kaj broŝuretoj
estas presitiaj;"kuri]'malmulta:-aŭ^nenua litEratura valoro..."
AMEPTKA  ESPERANTISTQ.   Feb  1931
„««;8bk
One Language for the World, disko de Mario Andrew Pei (Folkways Records
#FI 9151)
Dankon al Folkways Records pro atentigo pri Esperanto kaj pri la klopodado
paroligi unu lingvon internacian tra la tuta mondo. La menciita diskentrepreno
pritraktas Esperanton pro sia intereso pri "io ajn, kio esprimas popolojn. "
Tiucele,  Folkways Records eldonos,  eble ko me nee de la venonta jaro, diskon
de paroladoj kaj kantoj E-lingvaj.    Tiu disko, tute en Esperanto, estas farita ĉe
la Kopenhaga Kongreso pasintan someron.
One Language for the World (Unu Lingvo por la Mondo) ne nur temas pri E-o
sed ankaŭ pri internaciaj lingvoj ĝenerale.    Oni pritraktas la romidajn lingvojn,
inkluzive la portuĝalan,  cetere la grekan, la germanan, la rusan,  la finnan, kaj
la ĉinan, kiel naturajn lingvojn.    Lingvoj nenaturaj e3tas "Basic English, " "Suma"
de Russell,  "Latino sine Flexione" de Peano,   "Tnterglossa" de Hogben,  "Nepo"
de ĈeŝiBin, nia rivalo Interlingua; kaj laste oni priparolas Esperanton.
D-ro Mario Andrew Pei,  la preleganto,  tre bone prilaboris prezenti la kandi-
datecon de ĉiu lingvo.    Li komencas per la helena, daŭrigas per la latina, pri-
traktas ĉiun nacilingvon kaj planlingvon, kaj finas per E-o.
La ideo pri planlingvoj estas historio komenciĝinta en la dekoka jarcento.
Entute estis almenaŭ sep cent artefaritaj lingvoj, sed nur manplenumo trafis
bonŝancon. D-ro Pei prezentas tre boriajn argumentojn pri la kaŭzo de plan-
lingvoj .
Al tiuj, kiuj diras, ke iu nacia lingvo taŭgas por internacia lingvo,  car tiuj
estas naturaj lingvoj dum konstruitaj lingvoj ne estas naturaj,  la D-ro klarigas,
ke tiu argumento "estas kvazaŭ diri, ke ĉevalo estas pli preferinda ol aŭtomobilo,
car ĉevalo estas natura dum aŭtomobilo estas artefarita produkto.    Oni povas
enmeti en lingvon,  samkiel en aŭtomobilon,  ĝuste tiujn bonaspektojn, kiujn oni
dezieras . . .  verŝajne ni jam atingis tiun stadion de la civilizacio, ke ni povas
manipuli lingvojn kiel ni manipulas multajn aliajn aferojn.    Ni povas meti en
nutraĵon tion, kion ni kredas necesa kaj dezirinda.    Ni do povas fari iom same
al lingvo destinita por tutmonda uzado. "
Tiom dirite, tutbone.    SED. . . .1    La bona d-ro volis fari "tour de force, " car
li mem faras ĉiujn parolekzemplojn.    Bedaŭrinde,  ĉiuj lingvoj, kiujn li parolas,
sonas same.    Lia germana akcento estas malbona;  ĉe la rusa oni eĉ ne povas
rekoni la lingvon;  fakte oni povas miskredi,  ke oni dum la tuta afero aŭdas la
saman lingvon.    Ce la franca li estas nur tolerebla.    Kaj ĉu vere, ke li estas
italo ? ?
Laste venas povra Esperanto --la plej facile prononcebla!   Unue, D-ro Pei
donas al la "a" en "Esperanto" la sonon de "a" en "apple. "   Li legas poemon,  la
faman "Sur la Kampo" -- sed sen informiĝo oni ne scius,  en kiu lingvo estas tiu
poemo,  tiel aĉe li prononcas.    Kelkfoje li diras ekzemple "al la hor', " "ni,  in-
fanico" kaj "pasintico" anstataŭ prave "al la kor'," "ne,  infaneco" kaj "pasinteco. "
Sume,  la vokalsono de D-ro Pei konfuzige vagadas, de ia kvazaŭ Nov-Jorka vast-
sona "a" ĝis preskaŭ Cockney-simila "a" de Eliza Doolittle.    Estus estinta plibone,
uzi denaskajn parolantojn por ilustri la diversajn lingvojn.
Kun la disko estas libreto prezentanta la plenan tekston,  mendebla de la firmo
Folkways.    Tiu libreto havas pli da valoro ol la disko, kaj estas bonega.    Se vi
deziras interesigi iun pri la "bela,  facila lingvo Esperanto," ne aŭdigu tiun ĉi
diskon.!    Donu la libreton,  sed per tiu disko konvinki?    Neniam!
-----Jozefo Fulmo
KULTOJ,  KLUBOJ,   MISPREZENTOJ, BLUFOJ ....
Tiuj,  kiuj malestime ĉikanas pri la "kulteca" aspekto de nia movado preter-
vialas multon.    Kulto devenas de la latina cultus, tute ne riproĉinda vorto, kiu
estis ankaŭ la origino de nia kulturo.    Cu niaj akuzantoj konscie tiom kompli-
mentas ?
Tamen aliflanke,  la neamikoj ankaŭ diras multon pri nia "klubeco," kaj tio
estas io alia,  car klubo devenas de praskandinavia vorto signifanta "senforma
so."
Eble, ke filologiaj esploroj ne tre taŭgas por pruvi respektindecon. . .
ALIC-U     AL     JEN
ALIĜU     AL     ELNA
ALIĜU     AL     UEA
CELO     KAJ     SORTO
Multaj vortoj estas skribitaj (jen la problemo,  efektive) de multaj verkistoj,
kaj multaj vortoj skribigis de tiuj rekte pri la skribarto.    Sed kiom da komponistoj
skribis pri la komponado?   Eble ja multaj, sed mi neniam legis ion tiuspecan. . .
sed kion mi deziras pritrakti?
Tion, ke "nobla celo ne helpas al sukceso. "   Car ankaŭ mi iam deziris iĝi
aŭtoro, kaj ernis debuti en beletran karieron verkante pri la verkado.    Komence
mi eĉ havis,  sendube, kelkajn originalajn ideojn;  sed eble mi tro multe legis pri
mia temo,  car post ensorbado de pluraj komentoj pri la afero, de diversaj verk-
istoj,  mi flankenmetis miajn pensojn originalajn, kaj alprenis tiujn de aliuloj.
Estante honesta,  mi volis plagiati nek ideojn nek vortojn.    Konsekvence,  mi ne
plu verkis kaj rezignis la profesion.
Sed nun lastatempe mi interesiĝis pri la muzikkomponado.    Ne estas tre
produktiva afero,  car mi ne estas muzikisto; fakte nuraj diletantoj superas min,
se terms pri talento.    Sed malgraŭ mia senefikeco,  mi ne timas provi ion ajn,
kio havas por mi eĉ rninirnurnan intereson.    Kvankam mi ne estas lerta pri
komponado afl muzikteorio,  mi daŭre fuiadas ĉe la piano kaj metas notojn sur
liniaran paperon.    Neniam utiligeblajn.
^i-foje estis pli bonŝance;  mi ne legis ec'vorton de iu komponisto pri la
kompona arto,  sekve mi havas nur propran ideon pri tio:   estas pli malfacile
komponi,  ol skribi.    Cu subjektive?    Eble.    Facile troveblis ideoj por beletro,
ne ĉiam verkeblaj sed almenaŭ merrmaskitaj (ĝis la pruntado).    Sed trovi origi-
nalan ideon por komponajb estas alia afero/ -Estas neeblej   Ciu ideo,  ĉiu takto
kaj temo,  similas al io jam audita.    Jen Bach-simila taktaro, jen ritmo bartok-
eska, jen jazeca akordo (sed neniam tute jazeca; tio estus nenia solvo).    El tia
komponado plejofte rezultas malkomponado. . .
Kompreneble oni povas diri,  "Vi konfesas,  ke vi scias nur iometon pri la
muziko.    Kiu provas verki unuafoje en sia vivo, tiu devas verki laŭ tio, kion li
legis.    La samo veras ĉe komencanta komponisto. "
Oni pravas.    Tion oni povas diri.    Sed la problemo havas aliajn implicajojn:
la ripetado estas pli ofta en la muziko,  ol en la literaturo, kaj kompreneble --
estas multege pli da vortoj en iu lingvo,  ol notoj fareblaj de piano aŭ alia
muzikilo.    Same pri kombinoj de notoj.    Tiel mi juĝas,  ke bezonigas pli da imago-
povo krei komponajbn, ol verki literaturajon.    Kelkaj verkistoj ja eksperimentis prl
lingvoj kaj forlasis gramatikajn regulojn,   sed ĝenerale verkistoj ne trafas mal-
facilecon inter la limoj de ordinara lingvouzado.
Aliflanke,  se temas pri la komponisto, oni jam atingis la limojn de tona muziko.
Multaj muzikistoj kredis, ke la plej glora kaj plej eminenta tona muziko jam
estas komponita.    Hi timis kaj malŝatis refaradon aŭ ripetadon, kaj forlasante
la tonecon, alprenis koncepton pri sentona muziko.    Tiel senlimiginte,  oni povas
krei novan muzikon.
Sed n-i las is min fuŝanta ĉ*e la piano. . .    Libera de limigoj,  libera ekludi kaj
inventi ion, kion mi volas,  mi lasiĝis sola kun mia imagopovo.    Kion fari?    La
cerbo plene de alies muziko,  mi devis apartigi la familiaran disde la nova, disde
la originala.    Sed la rezulto ne estis komponajb.    Nur notoj,  kiujn mi kunplektis,
sensignife kaj senrilate.    La afero atingis sian finon.
Iel-mi devas esprimi min per kreado.    Kiel sekvonte?   Eble mi elprovos
mian lancon pri la pentrado venontan jaron.    Tio ja estos nova epizodo.....
-----Johano Kojstra
MULTAJN      DANKOJN
»
. . . al S-ro Fernando Martinez, Direktoro de la
Esperanto Scienca Servo pK3  la uzo de Ida IBM
skribmaŝino, kaj   3ia kunlaboro.
0  R  T   0     RE     PILCJO"                       Ekpenso
,_,     —                  .                      , , .                       Ne genu vin pri tio, kiel vi
En. la venonta niimero J.'                                °           .-.,.'.
aspektas al aliuloj;  ill ne konas
la veran vin, tiel vi ĉiam agadas
ABONU AL   JEN-BULTENO ' I '                sub masko!
Kostas rrur $1  jare
SUBTENU VIAJN   JTJNAJN  SAMITJEANO"JN!
EK!                                                                                              ---   Humphrey T onkin
Vi bezonas Esperantistan junularan sekcion?   Ni produktas ilin!   Simple informu
nin pri la dimensioj de la loko kie vi volas uzi gin,  pri la preferata koloro kaj pri
la plej taŭga materialo, kaj ni liveros al vi postrevene tutan junularan sekcion, kune
kun plenaj instrukcioj pri ĝia kunmetiĝo, kaj speciala estraro preta por uzado
(kun centoj da nekutime netaj ecoj kaj kvalitoj).
Sed povus esti ke ni jam havas en stoko precize tion kion vi bezonas.    Ekzemple,
nia nova luksa modelo,  Junularo Esperantista de Nordameriko.    Tiu ĉi certe plen-
umos ĉiujn bezonojn de la usona esperantista junularo, kaj estis desegnita specife
por unuigi la junajn esperantistojn de Usono kaj Kanado en tute neutralan organizon.
G-ia celo?    Pli bone antaŭenigi Esperanton en nia kontinento (precipe inter la
junularo), kaj prizorgi la interesojn de niaj junaj esperantistoj.    Kosto de la tuta
aparato?    Nur unu dolaro!   Skribu tuj!
Efektive,  la firma starigo de tiu ĉi JEN ŝuldiĝas al kunveno en Cambridge
(Mass. ) pasintan semajnfinon, kiam renkontiĝis Dick Kollin (nia 9ekretario)
kaj John Kooistra - el Novjorko - Jonathan Pool kaj Stan Cohn - estraranoj de
la Esperanto-Klubo ĉe Harvard - kaj Humphrey Tonkin - reprez entanto de la
internacia organizo de la junaj esperantistoj (TEJO).
La plej gravan laboron jam faris la Novjorkanoj.    Tiu ĉi kunveno gravis
precipe pro interŝanĝo de 9pertoj, pro' la longa diskutado pri organizado ktp.
(Dufoje ni kunvenis, dum entute preskaŭ dek horoj), kaj pro la formalajoj kiujn ni
"~fgYisi?~~i$SVf%zon ni elektis,  starigis membrokategoriojiv, pridiskutis nian bul—
tenon, decidis aliĝi al la internacia Esperanto-movado pere de TEJO, kaj -
precipe - amikiĝis.                                      *• *   j M
Nu, kion ni devas fari estonte?    Unue,  ni bezonas membrojn.    Ni volas el-
fosigi ĉiujn junajn esperantistojn en Usono kaj Kanado, por ke ili partoprenu
nian agadon.    Due, ni bezonas ĉies helpon - absolute ĉies,  ĉu de gejunuloj,
ĉu de plenaguloj. . .
Ni memoros longe tiujn amikajn horojn en Cambridge, precipe - ni esperas -
kiel la komencon de vere vigla agado flanke de niaj amerikaj junaj esperantistoj. . .
Cu interesas vin nia nova luksa modelo?    Ek al laboro,  ciuj!
'K\           GRAKD (I